22 Павел Арес-тёпенинъ ортасында турып: – Эй, Афина акъайлары! Мен сизлерни эр тарафтан пек диндар олгъанынъызны корем.
Тек озь дининен багълы меселелер ве насылдыр ольген Иса адлы бир адам акъкъында давалары бар эди. Павел Оны тири, деп тасдыкълай эди.
Ахыр-сонъу шеэр ребери халкъны тынчландырып: – Эй, Эфес акъайлары! Эфес шеэри улу Артемис сарайынынъ ве онынъ коктен тюшкен азизининъ бекчиси олгъаныны бильмеген адам бармы экен?
Павел Афинада Силанен Тимотейни беклеп тургъанда, бу шеэр путларнен толгъаныны корип, гонълю янды.
Сувларына къургъакълыкъ келеджек, ве олар сувсуз къаладжакъ; бу – путлар топрагъыдыр, къоркъунчлы путлардан олар делиреджеклер.
Павелни озгъаргъанлар оны Афина шеэринедже алып бардылар, Павелден, Силанен Тимотей янына тездже кельсинлер, деген эмирни алгъандан сонъ, кери къайтып кельдилер.
Павелни Арес-тёпеге алып бардылар ве онъа: – Сен огреткен бу янъы огретювнинъ не олгъаныны бизге де бильмеге мумкюнми?
Базы адамлар исе онъа къошулып, имангъа кельдилер, оларнынъ арасында Арес-тёпе шурасынынъ азасы Дионисий, Дамар адлы бир къадын ве башкъалары да бар эди.