19 Павелни Арес-тёпеге алып бардылар ве онъа: – Сен огреткен бу янъы огретювнинъ не олгъаныны бизге де бильмеге мумкюнми?
Буны корьгенлер эписи шашып къалдылар. Бир-биринден: – Бу насыл шей? – деп сорай эдилер. – Насылдыр бир яп-янъы огретюв… Онынъ къудрети о къадар буюк ки, О, арам рухларгъа эмир эте, олар исе Онъа бойсуналар.
Павел Арес-тёпенинъ ортасында турып: – Эй, Афина акъайлары! Мен сизлерни эр тарафтан пек диндар олгъанынъызны корем.
Агриппа Павелге: – Санъа озюнъни акъламакъ ичюн сёз бериле, – деди. О вакъыт Павел къолуны котерип, озюни къорчаламакъ ичюн лафыны башлады:
Агриппа Фестке: – Бу адамны мен де динълемеге истер эдим, – деди. – Сен оны ярын динълерсинъ, – деди Фест.
Бир къач куньден сонъ Феликс озюнинъ еудий олгъан апайы Друсилланен берабер кельди. Павелни чагъыртып, онынъ Иса Месихке иман этюв акъкъында айткъаныны динълей башлады.
Къулагъымызгъа худжур сёзлер эшитиле, биз оларнынъ не олгъаныны бильмеге истеймиз, – дедилер.
Сизге янъы эмир берем: бир-биринъизни севинъиз. Мен сизни насыл севген олсам, сиз де бир-биринъизни шойле севинъиз.
Меним Адым ичюн сизни акимлер ве падишаларнынъ алдына алып бараджакълар. Сиз оларнынъ огюнде ве Алланы бильмеген халкъларнынъ огюнде Меним шаатларым оладжакъсыз.
Базы адамлар исе онъа къошулып, имангъа кельдилер, оларнынъ арасында Арес-тёпе шурасынынъ азасы Дионисий, Дамар адлы бир къадын ве башкъалары да бар эди.
Бинъбашы йигитнинъ къолундан тутып, оны бир четке чекти де: – Манъа не айтаджакъ эдинъ? – деп сорады.
Мен къаравуллыкъ этип: – Саба якъын, амма гедже даа битмеди. Даа сорайджакъ олсанъыз, келип соранъыз, – деп джевап бердим.