16 – Бундан сонъ Мен къайтып келеджегим, Давутнынъ йыкъылгъан эвини къураджагъым. Онынъ виранелерини янъыдан къурып, гъайрыдан тиклеп къояджагъым.
Лякин чыкъаргъанымдан сонъ, оларгъа мерамет этип, кене къайтараджагъым, эр бирини озь топракъ пайына, озь мемлекетине алып кетиреджегим.
Бутюн исраиллилер, падиша оларны динълемегенини корип, падишагъа джевап берип: – Давуттан бизге не файда? Йишай огълунда бир пайымыз ёкъ. Эй, Исраиль! Эвлеринъизге къайт! Сен де, Давут, озь сюляленъе озюнъ бакъ! – дедилер, ве бутюн Исраиль озь чадырларына къайтты.
– Бутюн ер юзюнде, – дей РАББИ, – халкънынъ учьтен эки пайы къырыладжакъ ве ёкъ этиледжек, учьтен бир пайы исе сагъ къаладжакъ.