16 Кечкен заманларда Алла халкъларгъа озь ёлларынен юрмеге ёл берген олса да,
Алла джаиллик заманларына козь юмгъан олса да, энди эр ерде эписи адамларгъа тёвбе этмеге буюрмакъта.
Кечмиште сизлер Алланы бильмегенлернинъ истегенине коре етерлик арекет эте эдинъиз, озьлеринъиз ахлякъсызлыкъкъа, бозукъ ниетлерге, ичкиджиликке, намуссыз отурышларгъа, эм де арам путперестликке бериле эдинъиз.
Сизлер о вакъытта Месихтен айры ола эдинъиз, Исраильнинъ ветандашлары дегиль эдинъиз, васиетлер ваделерине ябанджы эдинъиз, дюньяда умютсиз ве Алласыз яшай эдинъиз.
Эр бир халкъ озь алласынынъ адынен юрсе де, бизлер омюрлик Алламыз РАББИнинъ Адынен юреджекмиз.
Алланы акъылда тутмагъа бир шей саймагъанлары ичюн, Алла оларны бозукъ акъыл укюмине берди, ве олар разылыкъ олмагъан ишлерни япып башладылар.
Эфраим путларгъа япышты. Быракъ оны!
Эписи адамларнынъ козю огюнде Алла Исанынъ тёкюльген къанына инангъанларнынъ гуналары ичюн Исаны одеме оларакъ берди. Шунынънен, Озюнинъ акълыгъыны ачыкътан косьтерди ве адамларнынъ эвельден япылгъан гуналарыны акълады.