38 Энди, дин къардашларымыз, сизлерге белли олсун ки, гуналарынъызнынъ багъышлангъаны Исанынъ Адынен илян этиле.
Ерусалимден башлап, эписи халкъларгъа илян этиледжектир ки, Месихнинъ Адынен тёвбе этселер, гуналары багъышланаджакълар.
Балалар, сизге язам: Онынъ Адынен гуналарынъыз багъышлангъан.
Исраиль халкъы гуналарындан тёвбе этсин ве багъышлав алсын деп, Алла Исаны Озь къудретинен юксельтип, Укюмдар ве Къуртарыджы этип къойды.
О, бизге Исанынъ ярдымынен къуртулыш берди, гуналарымызны багъышлады.
Онынъ къанынен биз Онда къуртулыш таптыкъ, ве бизим гуналы ишлеримиз багъышланды, чюнки Онынъ эйилиги пек буюктир.
Шуны билинъ ки: Алланынъ бу къуртарувы акъкъында хабер энди башкъа халкъларгъа ёлланылгъан; олар эшитеджеклер!
Пётр оларгъа: – Тёвбе этинъиз, гуналарынъыз багъышланмасы ичюн эр биринъиз Иса Месих Адындан сувгъа батырылып чыкъынъыз. О вакъыт Мукъаддес Рух сизге бахшыш олып бериледжек.
Буны пейгъамберлернинъ эписи илян этелер: Исагъа инангъан эр бир адамнынъ гуналары Онынъ Адынен багъышланалар.
Эртеси куню Ягъя Исанынъ якъынлашкъаныны корип, шойле деди: – Мына Алланынъ Къозусы! О, Озюне дюньянынъ гунасыны ала.
Къанун боюнджа къаннен деерлик эр шей эляллана. Къан тёкюльмесе, багъышлав олмаз.
Лякин бири-биринъизге мераметли ве шефкъатлы олунъыз. Алла сизни Месихте багъышлагъаны киби, сизлер де бир-биринъизни багъышланъыз.
эпинъизге ве бутюн Исраиль халкъына белли олсун ки, бу адам сизлер хачкъа мыхлап къойгъан, Алла исе тирильткен назаретли Иса Месихнинъ Ады ярдымынен огюнъизде сап-сагълам тура.
О вакъыт Пётр он бир эльчинен берабер турып, кучьлю сеснен халкъкъа мураджаат этти: – Эй, Еудие акъайлары ве Ерусалимде яшагъан эписи адамлар! Сёзлериме къулакъ асып, шуны билинъиз:
Сенинъ халкъынъа ве азиз Ерусалим шеэринъе 70 кере еди йыл берильди. Бу вакъыт сонъуна акъсызлыкълар битеджек, гуналар кесиледжек, къабаатлар ичюн одеме этиледжек, эбедий акъикъат тикленеджек, руялар ве пейгъамберликлер беджериледжек ве азизлернинъ Азизи ягънен сюртюледжек.
Лякин билинъиз ки, бунынъ эписини сизинъ хатиринъиз ичюн япмайджагъым, – дей РАББИ-ТААЛЯ. – Исраиль халкъы! Япкъан ишлеринъиз ичюн утан-арланынъыз!
Эндиден сонъ кимсе бири-бирине, ич кимсе достуна: «РАББИни билинъиз», – деп акъыл огретмейджек, олар эписи, яшы-къарты, Мени биледжеклер, – дей РАББИ. – Мен оларнынъ къабаатларыны багъышлайджагъым, гуналарыны да бир даа акъылыма кетирмейджегим.
Эй, инсафлылар, РАББИ ичюн къычырып севининъиз! Догъру юреклилерге шукюр сёзлери яраша.
Лякин Иса даа устюн бир руханийлик хызметини къабул этти. Ве Исанынъ ярдымынен даа яхшы васиет кельди, чюнки бу васиет даа яхшы ваделерге эсаслангъандыр.
О куню Давутнынъ сою ичюн ве Ерусалимде яшагъанлар ичюн бир чокъракъ ачыладжакъ. Онынъ ярдымынен адамларгъа гуналарындан ве арамлыкъларындан темизленмеге мумкюн оладжакъ.
Бойле олмаса биле, падиша, биз сенинъ аллаларынъа ибадет этмейджекмиз ве сен къойгъан алтын путкъа табынмайджакъмыз. Оны биль! – дедилер.
Мерьем огъул догъаджакъ, ве сен Онынъ Адыны Иса къояджакъсынъ. О, Озь халкъыны гуналарындан къуртараджакъ, – деди.