8 Мен исе: «Ёкъ, асла, Раббим! Меним агъзыма ич бир вакъыт кирли я да арам шей кирмеди», – дедим.
Мен билем ве, Рабби Исагъа инанып, къатты эминим ки, ич бир шей озь-озюнден арам дегиль. Лякин адам бир шейни арам сайса, о шей онъа арамдыр.
Иманлы апай имансыз акъайны азиз эте, ве иманлы акъай имансыз апайны азиз эте. Бойле олмаса, балаларынъыз арам олур эдилер, шимди исе азизлер.
Олар РАББИнинъ топрагъында яшамаз, лякин Эфраим Мысыргъа къайтар, Ашшурда да арам шейлерни ашар.
Олар, Исанынъ шегиртлеринден базылары кирли къолларынен, яни эллерини ювмайып, отьмек ашагъанларыны корьгенлер.
Арам шейни элял шейден айырынъыз, эти ашамагъа мумкюн олгъан айванларны мумкюн олмагъан айванлардан айырынъыз.
Азиз шейни адий шейден, арам шейни элял шейден айырынъыз,
О вакъыт: «Пётр, тур да, сой ве аша!» – деген бир сес эшиттим.
Сес экинджи кере коктен эшитилип: «Алла эляллагъаныны арам сайма», – деди манъа.