14 О санъа айтаджакъ сёзлери сени ве бутюн эвдекилеринъни къуртараджакълар», – деди.
Лидия озюнинъ эвиндекилеринен берабер сувгъа батырылып чыкъкъан сонъ, бизни мусафирликке чагъырды. О: «Эгер сизлер мени Раббиге инангъан деп сайсанъыз, эвиме келип яшанъыз», – деп бизни къандырды.
Олар Пётргъа: – Корнелий адлы, бутюн еудий халкъы урьмет эткен, диндар, Алладан къоркъкъан бир юзбашы бар. Мукъаддес мелек онъа, сени озь эвине чагъыртып, айткъанларынъны динълемеге буюрды, – дедилер.
О, эви денъиз ялысында олгъан Симон адлы териджиде мусафир олып отура, – деди.
ве бутюн эвдекилеринен берабер Алладан къоркъкъан ве диндар бир адам эди. Халкъкъа чокътан-чокъ садакъа берип, эр вакъыт Аллагъа дува окъуй эди.
Бу ваде сизлернен балаларынъызгъа ве даа узакъта олгъан, бизим Алла Раббимиз чагъыргъан эписи адамларгъа берильген, – деди.
Шу исе, Иса – Месих, Алланынъ Огълу олгъанына инанынъыз деп ве инанып, Онынъ Адындан аятны алынъыз деп, язылгъандыр.
Санъа ве эвлятларынъа берген васиетимни эбедиен сакълайджагъым. Эбедий васиетим будыр: «Мен сенинъ Алланъ ве эвлятларынънынъ Алласы оладжагъым.
Онынъ эмири исе эбедий аят олгъаныны билем. Мен не айтсам, Манъа Баба буюргъаныны айтам, – деди.
Рух аятны багъышлай, беден исе ич бир файда кетиралмай. Меним сизге айткъан сёзлерим – Рух ве аяттыр.
Баланынъ бабасы, Иса онъа: «Огълунъ сагъ-селямет оладжакъ», – дегени шу вакъыт олгъаныны анълады. О озю ве бутюн эв халкъы Исагъа иман эттилер.
– Инсан Огълу гъайып олгъанларны къыдырып тапмакъ ве къуртармакъ ичюн кельди.
Ким инанып, сувгъа батырылып чыкъса, къуртарыладжакъ. Инанмагъан исе укюм этиледжек.
Оларгъа бир ёл ве бир юрек береджегим; олар омюрбилля Менден къоркъаджакълар, ве бойле этип, озьлери ве эвлятлары яхшылыкъ кореджеклер.
Инсафлы адам къусурсыз яшай, онынъ огъуллары бахтлыдыр!
РАББИнинъ Адына алгъышлар олсун, шимдиден башлап эбедиен олсун!
Оларнынъ пытакъларында къушлар юва ясай, лейлекнинъ ювасы – чам тереклеринде.
Ибраим балаларына ве эписи несиллерине адалетли ве инсафлы яшайышны огретсин деп, РАББИнинъ ёлунда юрмеге эмир этсин деп, Мен оны сайлап алдым. Онъа бутюн ваде эткенлеримни япарым», – деп тюшюнди.
Мен Стефанаснынъ эвдекилерини де сувгъа батырып чыкъардым. Бундан башкъа кимни сувгъа батырып чыкъаргъанымны бильмейим.
Синагога башлыгъы олгъан Крисп эписи эвиндекилеринен берабер Раббиге имангъа кельди. Оны динълеген коринтлилерден чокълары да инанып, сувгъа батырылып чыкътылар.
Буны пейгъамберлернинъ эписи илян этелер: Исагъа инангъан эр бир адамнынъ гуналары Онынъ Адынен багъышланалар.
– Рабби, – деди Симон Пётр. – Биз кимге барайыкъ? Сенде эбедий аятнынъ сёзлери бар.
О бизлерге эвинде пейда олгъан мелекни насыл корьгенини айтып берди. Мелек онъа: «Яффагъа адамларны ёлла, Пётр адыны ташыгъан Симонны чагъырт.