8 Зеэрли отларнен тикенни берген топракъ исе ярамай. О, къаргъышкъа огърайджакъ ве сонъунда якъыладжакъ.
Ким Менде олмаса, кесильген пытакъ киби атыладжакъ ве къуруйджакъ. Бойле пытакъларны джыйып, атешке атып якъалар.
Бугунь белли олгъаны киби, РАББИ гъазапланып, афакъанланып ве пек океленип, бу халкъны шу топракътан чыкъаргъан, башкъа топракъкъа алып къувгъан».
– Сизинъ яман ишлеринъизни ве джиренч япкъанларынъызны чыдап отурмагъа РАББИнинъ сабыры етмеди. Онынъ ичюн, бугунь корьгенинъиз киби, топрагъынъыз харап олып, лянетли, бакъымсыз ве адамсыз ерге чевирильди.
сонъ, бильгенинъизге коре, бабасындан яхшылыкъ тилеклерини истеди, амма ред этильди. Козьяш тёкип ялварса да, бабасынынъ фикирини денъиштирип оламады.
Бизге тек къоркъунчлы дуйгъунен джезаны беклемеге ве Алланынъ душманларыны куйдюреджек къызгъын атешнен якъылмагъа къалыр.
Адлары яшайыш китабында язылмагъанларнынъ эписи атеш голюне ташланды.
Пётр, эвельки вакъианы хатырлап, Исагъа: – Равви! Бакъса, Сен къаргъагъан инджир тереги къуруп къалгъан, – деди.
Иса терекке бакъып: – Энди сенинъ мейваларынъны ашагъанлар эбедиен олмасын! – деди. Шегиртлери де бу сёзлерни эшиттилер.
Яхшы мейва бермеген эр бир терекни пычып, атешке ташлайлар.
Шимди тереклернинъ тамырлары янында балта азыр ята. Яхшы мейва бермеген эр бир терекни кесип, атешке ташларлар.
– Мына, фурун киби янгъан кунь келе. О вакъыт эписи къопайлар ве яманлыкъ япкъанлар тобан киби оладжакълар, ве келеяткъан кунь оларны якъаджакъ, – дей Ордуларнынъ РАББИси. – Оларда не тамыр, не пытакъ къалдырылмайджакъ.
Негев чалылыгъына бойле айт: «РАББИнинъ сёзюни динъле. РАББИ-ТААЛЯ шойле дей: Бакъ, сенинъ ичинъде атеш туташтыраджагъым. О, эр ешиль терегинъни ве эр къуру терегинъни якъаджакъ. Алевленген атеш сёнмейджек ве Негевден шимальгедже бутюн ерни якъаджакъ.
О, сахрадаки тикенли чалы киби оладжакъ, яхшылыкъ кельгенини корьмейджек, сыджакъ чёльде, тузлу ве адамсыз ерде ерлешеджек.
богъдай ерине тикен, арпа ерине кийик отлар осьсюн! Эюпнынъ лафы сонъуна етти.
Ламех: «О, бизге ишимизден, РАББИ къаргъагъан топракъта агъыр хызметимизден раатлыкъ берер», – деди ве онъа Нух деген ад къойды.
Энди сен лянетсинъ, къолунъдан тёкюльген къардашынънынъ къаныны къабул эткен топракътан ред этильгенсинъ.
Сонъ сол тарафындакилерине: – Эй, лянетлилер! Ёкъ олунъ козюмден! Шейтангъа ве онынъ мелеклерине азырланылгъан эбедий атешке тюшюнъиз!
Оны туткъанлар исе элине я демир алет, я мызракънынъ сапыны алалар ве шу ерде бутюнлей атеште якъалар.
Мен гъазаплы дегилим, лякин къаршыма тикенлер ве кийик отлар чыкъса, оларгъа къаршы дженк этерим, бутюнлей якъып ташларым.