12 Лякин Вашти къыраличе везирлернен берильген падишанынъ эмирине бойсунмагъа ве кельмеге истемеди.
Падишанынъ гъазабы арсланнынъ окюрюгине ошай, онынъ разылыгъы исе – отнынъ устюнде чыкъ кибидир.
Бойлеликнен, къадынлар, озь акъайларынъызгъа бойсунынъыз. Эгер акъайларынъызнынъ базылары Алланынъ Сёзюне инанмасалар, олар сизинъ Алладан къоркъкъанынъызны ве азиз яшагъанынъызны кореджеклер ве сёзсюз озь къадынларынынъ арекетлеринен енъиледжеклер.
Иманлылар джемиети Месихке насыл бойсунса, апайлар да эр шейде озь акъайларына бойле бойсунсынлар.
Апайлар, Раббиге киби, акъайларынъызгъа бойсунынъыз.
Онынъ гъазабы огюнде ким турып олур? Гъазабынынъ алевине ким даянып олур? Онынъ гъазабы, атеш киби, джайрай, Онынъ огюнде къаялар йыкъыла.
Невукъаднеццар гъазапланып ве ачувланып, Шадракъ, Мешакъ ве Авед-Негоны кетирмеге эмир этти. Бу акъайлар падишагъа кетирильдилер.
Падиша бунъа гъазапланды ве пек ачувланды. О, Вавилондаки эписи акъыллы адамларны къырмагъа эмир этти.
Падишанынъ гъазабы арсланнынъ окюрюгине ошай, оны ачувлаткъан озь джанына зарар кетире.
Ордуларнынъ РАББИ-Таалясы, не вакъыткъадже халкъынънынъ дуваларына ачувланаджакъсынъ?
Баш чалгъыджы ичюн. Аль-ташхет. Асафнынъ зебуры. Йыр.
РАББИ оны багъышламагъа истемез, онъа къаршы РАББИнинъ гъазабы ве куньджюлиги янаджакъ. Бу китапта язылгъан эписи къаргъышлар башына тюшип, РАББИ онынъ адыны ер юзюнден силип ташлар.
Лякин Харун Мусагъа: – Эфендим, манъа ачувланма. Бу халкъ яманлыкъкъа азыр олгъаныны сен озюнъ билесинъ, – деп джевап къйатарды.
Ордугъа якъынджа келип, бузавнен оюнларны корьген сонъ, Мусанынъ ачувы зияде къайнады: о, ташларны атып, байыр тюбюнде парлады.
Апайгъа РАББИ: – Юклю олгъан вакътынъны зияде дертли этеджегим. Къыйналып бала тападжакъсынъ. Сен акъайынъны арзулайджакъсынъ, амма о, сенинъ эфендинъ оладжакътыр, – деди.
О вакъыт Невукъаднеццар Шадракъ, Мешакъ ве Авед-Негогъа гъазапланды, ве олар онынъ козюнден чыкътылар. О, собаны адети узьре якъкъанларындан еди къат кучьлюдже якъмагъа эмир этти.
Вашти къыраличени, башында къыраличе таджынен, онъа алып кельмеге буюрды. Падиша халкъларгъа ве башлыкъларына онынъ не къадар дюльбер олгъаныны косьтермеге истеди. О, керчектен де пек дюльбер эди.
Падиша пек ачувланды ве гъазаптан пек къызды. Падиша эр вакъыт озь ишлери акъкъында къанунларны ве акъ-укъукъларны бильген адамларнен акъыл таныша эди. Шунынъ ичюн бу сефер де падиша заманларны бильген икметли адамларнен акъыл танышты.
Падиша гъазап ичинде зияфет софрасындан турды ве сарайдаки багъчагъа чыкъты. Хаман исе, падиша онынъ сонъуны къара этеджегини анълап, джаныны сакъламакъ ичюн, Эстер къыраличеге ялварып къалды.