2 О, РАББИнинъ огюнде бир фидан киби, къуру топракътан бир филис киби чыкъты. О, не дюльбер, не де улу эди. Бизлер Оны корьдик, ве корюниши бизни меракъландырмай эди.
Иса онъа: – Тилькилернинъ къобалары бар, коктеки къушларнынъ ювалары бар. Лякин Инсан Огълунынъ башыны ястыкъкъа къойып ятмагъа ери ёкъ, – деп джевап берди.
Бизге бир Бала догъды, бизге бир Огъул берильди! Омузлары устюне акимиет къоюлды. Онъа «Аджайип», «Насиатчы», «Кучьлю Алла», «Эбедий Баба», «Аманлыкъ Падишасы» дейджеклер.