1 Севгилиме бир йыр йырлайым. Севимли достум бу йырны юзюм багъы акъкъында йырлады. Берекетли байырнынъ устюнде Севгилимнинъ бир юзюм багъы бар эди.
Иса халкъкъа кинаели икяелер айтып башлады: – Бир адам юзюм багъы сачып, этрафыны къоралады, юзюмни сыкъмакъ ичюн чукъур къазды, къаравулламакъ ичюн бир къулле къурды да, багъыны юзюмджилерге кирагъа берип, озю ёлгъа чыкъты.
Сонъ Иса халкъкъа бойле кинаели икяе айтып берди: – Бир адам юзюм багъыны сачып, оны юзюмджилерге кирагъа берди де, озю узакъ вакъыткъа башкъа мемлекетке кетти.
Мен – акъикъий юзюм асмасы олам, Бабам исе – багъджыдыр.
– Энди башкъа бир кинаели икяе динъленъиз: бир ер саиби бар экен. О, юзюм багъы сачып, этрафыны къоралады, юзюм сыкъмакъ ичюн чукъур къаздырды, сонъ къаравул къуллесини къурып, багъны юзюмджилерге кирагъа берди, ве озю ёлгъа чыкъты.
Мен сени сачкъанда, сен энъ яхшы юзюм пытагъы, тер-темиз урлукъ эдинъ. Насыл этип, Меним огюмде кийик юзюм пытагъына чевирильдинъ?
Белялы куньде Мени чагъырдынъ, ве Мен сени къуртардым, гурюльдеген кок ичинден санъа джевап бердим, Мерива сувларында сени сынадым». Сэла
– Севгилим – менимдир, мен де – онынъ! Занбакълар арасында о, кейфлене.
Мен – севгилимнинъки, севгилим де – менимки. Занбакълар арасында о, кейфлене.
Дудакълары татлы, баштан-аякъ истек догъура! Бойледир севгилим, бойледир достум, эй, Ерусалим къызлары!
– Мен юкълай эдим, амма юрегим уяныкъ эди. Мына, севгилимнинъ сеси, къапуны къакъып деди: «Къызкъардашым, ярем, гогерджиним, темиз-пакым, ач манъа! Башым сылакъ олды чыкътан, къувурчыкъларым гедженинъ дымындан».
Баш чалгъыджы ичюн. Къорах огъуллары ичюн. Аль-аламот. Йыр.
Такъаттан кесильген, къасеветини РАББИнинъ алдына тёккен заваллынынъ дувасы.
Сенинъ чадырынъда эбедиен яшайым, къанатларынъ кольгесинде хавфсызлыкъ тапайым. Сэла
Чокъ чобан юзюм багъымны бозды, Меним топракъ пайымны аякънен таптады; севимли топракъ пайымны бакъымсыз чёльге чевирдилер.
– Инсан огълу! Юзюм пытагъы ормандаки тереклернинъ агъачындан яхшымы?
Исраиль – чокъ пытакълы юзюм, о, чокъ берекет озюне бере. Берекети чокълашкъан сайын, о, къурбан ерлерини де чокълаштыра. Топракънынъ байлыгъы арткъан сайын, о къадар зияде олар пут ташларыны яраштыра.
РАББИ-Таалянъ сизни яхшы топракъкъа алып бармакъта. Бу топракъта, вадийлерде ве дагъларда, – дерьялар, чокъракълар ве терен чешмелер бар,
Ашап-тойгъанда, Алланъ олгъан РАББИни алгъышла, чюнки санъа шу яхшы топракъны О берген.
Сенинъ ананъ сув башында сачылгъан юзюм далы киби эди. Сувнынъ боллугъындан далланды ве буюк берекет берди.