6 Буларны эшиттинъ, энди исе бакъ! Буны да къабул этмейджексинъиз, аджеба? Бугунь исе сен бильмеген, янъы ве гизли олгъан шейни хабер этеджегим.
Ондан сонъ бакъсам, кокте ачылаяткъан бир къапуны корьдим. Эвельден меннен лаф эткен боразан сесине ошагъан сес кене эшитильди: «Бу ерге чыкъ, ондан сонъ не оладжагъыны санъа косьтеририм».
Мына, эвельден хабер эткенлерим эписи олды, энди исе янъыларны хабер этем, олар ерине кельмезден эвель, сизге хабер этем.
Сизге къаранлыкъта айткъанларымны ярыкъта айтынъыз. Къулагъынъызгъа фысылдап айткъанларымны эвлернинъ дамлары устюнден илян этинъиз.
Бакъынъыз, янъы бир шей япаджагъым! Мына-мына пейда оладжакъ, аджеба буны да бильмеге истемейсинъиз? Мен сахрада ёл япаджагъым, бакъымсыз ерлерде озенлер акъызаджагъым.
Амма Языда язылгъаны киби олды: Алла Оны севгенлерге козь корьмеген, къулакъ эшитмеген, адамнынъ юреги тюшюнмеген шейлерни азырлады.
Мукъаддес Рух устюнъизге тюшкен сонъ, сиз кучь-къувет аладжакъсыз, Ерусалимде, бутюн Еудиеде, Самариеде ве дюньянынъ кенарынадже Меним шаатларым оладжакъсыз, – деди.
Мен сизге энди «къул» демейим. Къул эфендисининъ не япкъаныны бильмей де. Сизге «достларым» дедим, чюнки сизге Бабамдан эшиткен эр шейни бильдирдим.
– Халкъларгъа хабер этинъиз ве бильдиринъиз! Байракъ котерип, илян этинъиз, гизлеменъиз! «Вавилон алынды, – айтынъыз, – Бел алласы масхара олды, Меродакъ алласы йыкъылды, путлары масхара олды, аллалары чиль-парча олды».
Эй, бугуньки несиль! РАББИнинъ сёзлерине къулакъ асынъыз! Исраиль ичюн Мен сахра киби эдимми? Къап-къаранлыкъ бир мемлекет олдыммы? Сонъ не ичюн халкъым: «Истеген еримизге кетемиз, энди Санъа къайтмайджакъмыз», – дей?
Эй, халкъым! Арман еринде урулып темизленген богъдай кибисинъ! Ордуларнынъ РАББИсинден, Исраильнинъ Алласындан не эшиткен олсам, сизге хабер эттим.
Шунынъ ичюн, сен корьгенлеринъни, шимди не олгъаныны ве бундан сонъ не оладжагъыны яз.
РАББИ шеэрни чагъыра. Сенинъ Адынъдан къоркъмагъа – акъыллы шейдир. Къолунда падишанынъ акимиети олгъанны ве шу акимиетни онъа берген Биревнинъ сёзлерини динъленъиз.
Шеэрде телюке сигналыны бору чалгъанда, халкъ къоркъмазмы? РАББИнинъ разылыгъы олмайып, бир шеэрнинъ башына беля тюшерми?
Булар шимди ерине келеджек, эвельден олмады. Сен бунынъ акъкъында шимдигедже эшитмединъ, ёкъса: «Мына, мен буны биле эдим!» – айтар эдинъ.
Мени чагъыр – джевабымны берерим, сен бильмеген аджайип гизли шейлерни косьтеририм.
Мен – РАББИм; Адым будыр. Ич кимсеге шуретимни, путларгъа шанымны бермейджегим.
Чокъ шей коресинъ, амма фаркъына бармайсынъ, къулакъларынъ ачыкъ, амма эшитмейсинъ.