3 Мен – РАББИ, сенинъ Алланъ, Исраильнинъ Азизи, сенинъ Къуртарыджынъ! Сени сатын алмакъ ичюн, Мысыр, Хуш ве Сева мемлекетлерини бердим.
Халкъларнынъ сютюне тояджакъсынъ, падишанынъ къолундан кечинеджексинъ. Сонъра биледжексинъ ки, Мен – РАББИ, сенинъ Къуртарыджынъ, сени сатын алгъан Якъупнынъ Кучьлюсим.
Керчектен, Сен – Озюнъни гизлеген бир Алласынъ, Исраильнинъ Алласы, Къуртарыджыдыр.
– Мен – РАББИм, сенинъ Алланъдырым. Мен сени Мысыр топрагъындан, сен къуллукъ эткен ерден алып чыкътым.
Сени чекиштиргенлерге озь этлерини ашатаджагъым, тазе шараптан киби, озь къанларындан сархош оладжакълар. О заман эр бир джан биледжек ки, Мен – РАББИ, сенинъ Къуртарыджынъ, сени сатын алгъан Батыр, Якъупнынъ Алласыдырым.
Догъру адам ичюн одеме – яман адам, догърусыны айткъан адам ичюн одеме – къара юрекли адам.
Озьара акъыл танышып, айтынъыз, буны къадим замандан ким хабер этти, оладжагъындан эвель ким бильдирди? Мен РАББИм дегильми? Менден гъайры аллалар ёкъ! Мен – адалетли Алла ве Къуртарыджы! Менден башкъасы ёкъ!
Бир Аллагъа, бизни Раббимиз Иса Месихнинъ ярдымынен Къуртаргъангъа асырларнынъ башындан, шимди ве эбедиен шурет ве улулыкъ, къудрет ве акимиет олсун! Амин.
Амма Мен – сени Мысырдан чыкъаргъан РАББИм, сенинъ Алланъ Мен. Санъа Менден гъайры башкъа алланы бильмеге керекмей. Менден гъайры башкъа къуртарыджы ёкътыр.
Ёлдан чекилинъиз, туткъан ёлунъыздан урулынъыз, Исраильнинъ Азизини козюмизнинъ огюнден джоюнъыз», – дейлер.
Инсафлы адам белядан къуртула, онынъ ерине беля яман адамнынъ башына тюше.
– Къоркъма, Якъуп-къурт, Исраиль акъайлары! Санъа Мен ярдым этеджегим, – дей РАББИ, сени сатын алгъан Исраильнинъ Азизи.
РАББИ деди ки: – Къулум Ешая чыплакъ ве ялынаякъ учь йыл юргени – мысырлыларгъа ве хушлуларгъа ишарет ве алямет олсун.
Шу вакъыт хызметчилери фыравунгъа: – О, бизни даа чокъ вакъыт тузакъта тутаджакъмы? Бу адамлар РАББИге, оларнынъ Алласына ибадет этсинлер деп, оларны йибер. Мысыр гъайып олгъаныны сен аля даа корьмейсинъми, аджеба? – дедилер.
Хушнынъ огъуллары: Сева, Хавила, Савта, Раама ве Савтекъа. Рааманынъ огъуллары: Шева ве Дедан.
Мен – РАББИм, сизинъ Алланъыз. Озьлеринъизни азиз этинъиз. Азиз олунъыз, чюнки Мен азизим. Ер юзюнде сюйрекленген махлюкънынъ себебинден джанынъызны арамламанъыз.
Шунынъ ичюн Алланынъ халкъы оларгъа юзь чевире, оларда сув чокъ экен, тойгъандже ичелер.
О таш Мысыр топрагъында Ордуларнынъ РАББИси акъкъында алямет ве шеадетнаме оладжакъ. Залымлар оларны къыйнагъанда, олар РАББИден ярдым сорайджакъ, ве РАББИ оларгъа къуртарыджы ве къорчалайыджыны ёллайджакъ ве оларны къуртараджакъ.
Мен – РАББИм; Адым будыр. Ич кимсеге шуретимни, путларгъа шанымны бермейджегим.
Мен, тек Мен – РАББИдирим, Менден гъайры Къуртарыджы ёкъ.
РАББИ бойле дей: – Мысырлыларнынъ топлагъан шейлери, хушлуларнынъ алыш-веришнен къазангъанлары, юксек бойлу шевалылар да санъа кечип, сенинъки оладжакълар. Олар артынъдан кетеджеклер, зынджырларынен келип, огюнъде ерге тюшеджеклер, санъа: «Алла тек сеннен, башкъа алла ёкъ», – деп ялвараджакълар.
– Олар керчектен Меним халкъым, Мени алдатмайджакъ балаларымдыр, – деди РАББИ ве оларнынъ Къуртарыджысы олды.
Эй, Исраильнинъ Умюти! Яман вакъытларындаки Къуртарыджысы! Не ичюн мемлекетте бир ябанджы дайынсынъ, ялынъыз геджелемек ичюн кирген ёлджу кибисинъ?
Онынъ ичюн шимди оларгъа бильдиреджегим, къудретли кучюмни косьтереджегим. О заман Адым – РАББИ олгъаныны биледжеклер!
Исраильге, Меним халкъыма, Меним мукъаддес Адымны белли этеджегим. Бундан сонъра Меним мукъаддес Адымны яманламагъа ёл бермем. О заман халкълар Мен, РАББИ – Мукъаддесим, Исраильде булунгъанымны билирлер.
– Эй, Исраиль огъуллары, сиз Меним ичюн хушлулар киби дегильмисиз? – дей РАББИ. – Мен исраиллилерни – Мысыр мемлекетинден, фелестинлилерни – Къафтор адасындан, арамлыларны – Кир шеэринден алып чыкъардым!
Эй, Сион къызы, чокъ къуван! Къуванчтан къычыр, эй, Ерусалим къызы! Мына, сенинъ падишанъ санъа келе! О, къабаатсыз. О, къуртарув бере. О, алчакъгонъюлли, эшек устюнде, эшек баласы устюнде отура!