6 Онынъ ичюн къаргъыш ер юзюни ашай, устюнде яшагъанлар джезаларыны чекелер. Онынъ ичюн ер юзюнде яшагъанлар яналар, пек аз адам къалды.
– Мына, фурун киби янгъан кунь келе. О вакъыт эписи къопайлар ве яманлыкъ япкъанлар тобан киби оладжакълар, ве келеяткъан кунь оларны якъаджакъ, – дей Ордуларнынъ РАББИси. – Оларда не тамыр, не пытакъ къалдырылмайджакъ.
Омюр къапусы исе пек тарашлыкъ, ёлу да тар, бу ёлны тапкъанлар да аз.
Ешая да Исраиль акъкъында бойле къычырып дей: Исраиль огъулларынынъ сайысы денъиз къуму къадар олса да, къуртулыш пек азы тападжакъ.
О, бабаларнынъ юреклерини балаларына, балаларынынъ юреклерини бабаларына чевиреджек. Ёкъса Мен келип, топракъны къаргъайджагъым ве ёкъ этеджегим.
Мен сизлерге къаршы кийик айванларны ёллайджагъым, олар сизни баласыз къалдыраджакълар ве сизинъ эв айванларынъызны ёкъ этеджеклер. Сизинъ сайынъыз аз оладжакъ, ве ёлларынъыз бош къаладжакъ.
Раббининъ куню, хырсыз киби, апансыздан келеджек. Шу куню кок гудюрдеп, гъайып оладжакъ, дюньянынъ эсас шейлери янып ирип кетеджеклер, ер ве ер юзюнде япылгъан эр бир шей ачыладжакъ.
Сиз къаргъышкъа огърадынъыз, чюнки сиз, бутюн халкъ, Менден хырсызлайсынъыз.
Эгер сиз Мени динълемесенъиз ве Адымны джан-юректен шуретлемесенъиз, – дей Ордуларнынъ РАББИси, – башынъызгъа къаргъыш ягъдыраджагъым, хайыр дуваларынъызны къаргъышларгъа чевиреджегим. Оларны энди къаргъышкъа чевирдим, чюнки джан-юректен Мени шуретлемеге истемейсинъиз.
Янъгъыз бир къач сач алып, оны урбанънынъ этеги ичине къой.
Кучьлю адам – памукъ киби, ишлери де къыгъылчым киби оладжакъ. Экиси берабер янаджакъ, кимсе сёндюрип оламайджакъ.
Сизлер кок йылдызлары киби чокъ олгъан олсанъыз да, аз сайыда къаладжакъсынъыз, чюнки сен Алланъ олгъан РАББИни динълемегенсинъ.
О заман РАББИ сизни халкълар арасында дагъытаджакъ. РАББИ сизни тюрлю миллетлернен къарыштыраджакъ, ве оларнынъ арасында сизинъ сайынъыз аз оладжакъ.
Бутюн халкъ бунъа джевап берип: – Онынъ къаны бизим ве балаларымызнынъ башында олсун! – деди.
Атеш тобанны, алев де пиченни якъып ёкъ эте; оларнынъ тамырлары да чюрюп, ёкъ олур, чечеклери куль киби авагъа савурылыр. Олар Ордулар РАББИсининъ Къануныны ред эттилер, Исраиль Азизининъ Сёзюнден вазгечтилер.
Ордулар РАББИсининъ хышымы ер юзюни атеш киби сарды, халкъ атешке аш ерине олды, агъа къардашыны аджымай.
– Къылычым кокте тойгъандже ичти, энди де Эдомгъа тюшеджек, ёкъ этиледжек халкъны джезалайджакъ, – дей РАББИ.
Мукъаддес Ернинъ башлыкъларындан руханийликни алдым, Якъупны бутюнлей ёкъ этмеге, Исраильни яманламагъа ёл ачтым.
Шунынъ ичюн РАББИ, Ордуларнынъ Алласы бойле дей: – Бойле сёзлер айткъанлары ичюн, сёзюм агъзынъда атеш оладжакъ, бу халкъны да одун киби этеджегим, ве атеш оларны якъып ёкъ этеджек.
Ехуда падишасы Ехоякин озю, анасы да, хызметчилери де, мырзалары ве везирлери де Вавилон падишасы Невукъаднеццарнынъ огюне чыкъты. Вавилон падишасы секизинджи йыл падишалыкъ эткенде, Ехоякинни запт этти.
Къаравулларнынъ башлыгъы ялынъыз энъ фукъаре халкънынъ бир къач адамларыны топракъны ишлемек ве багъчаджылыкъ япмакъ ичюн къалдырды.
Ордуларнынъ РАББИси базыларымызны сагъ къалдырмагъан олса, биз де Содом киби олып, Гоморагъа ошар эдик.
Устюндеки яшагъанларнынъ яманлыгъы ичюн ер юзю не вакъыткъадже чекишеджек, чёльдеки отлар не вакъыткъадже сарарып соладжакъ? Адамлар: «Алла келеджегимизни бильмей», – дегенлери ичюн, айванларнен къушлар ёкъ олды.