1 Руя вадийи акъкъында пейгъамберлик. Сизге не олды? Неден эпинъиз дамгъа чыкътынъыз?
Эй, вадийде яшагъан, тюзлюктеки къая! Мен санъа къаршым! – дей РАББИ. – «Бизге къаршы ким чыкъаджакъ, эвлеримизге ким киреджек?» – дейсинъиз.
О вакъыт агъызларымыз кулькю иле толып-таша, тиллеримиз исе къуванчнен къычыра эди. О заман халкълар: «РАББИ олар ичюн буюк ишлер япты», – деди.
Укюм чыкъарылгъан вадийинде – адам сюрюлери, РАББИнинъ куню укюм чыкъарыладжакъ ерге якъынлашты!
Халкълар чыкъсынлар ве Ехошафат вадийинде топлансынлар. Мен анда отураджагъым ве чевре-четтеки эписи халкъларны суд этеджегим.
Сокъакъларында чувал токъумаларына сарылалар, дамларда ве мейданларда эр кес агълай, эр кес козьяш ичинде богъула.
Эр тарафтан чокътыр. Бу устюнлик энъ эвеля бойледир: оларгъа Алланынъ сёзлери ишанып берильди.
Шунынъ ичюн руялар ерине къара геджени кореджексинъиз, фалджылыкъ ерине къаранлыкъны аладжакъсынъыз. Пейгъамберлернинъ башы устюнде кунеш ярыкъ бермейджек, куньдюзлери къара оладжакъ.
Моавнынъ эписи дамларында ве эписи сокъакъларында тек агълав эшитиле. Бегенмеген савутны киби, Мен Моавны къырдым, – дей РАББИ.
Амоцнынъ огълу Ешаянынъ Вавилон акъкъында айткъан пейгъамберлиги.
Коктен берильген руя олмаса, халкъ башсыз олур, къанунны кутькен исе пек бахтлы олур!
РАББИ рахман ве адалетлидир, Алламыз мераметлидир.
Сонъ падиша ондан: – Санъа не керек? – деп сорады. Къадын: – Шу къадын манъа: «Огълунъны бер, оны бугунь ашайыкъ, меним огълумны исе ярын ашармыз», – деди.
Падиша онъа: – Санъа не керек? – деп сорады. О: – Мен тул къадыным, акъайым ольди.
Шаул туварларыны айдап, тарладан кельди ве: – Халкъкъа не олды? Не ичюн агълай? – деп сорады. Онъа Явеш халкъынынъ сёзлерини айтып бердилер.
Яш Смаил Элийнинъ янында РАББИге хызмет эте эди. О заманларда РАББИ адамларнен сийрек лаф эте эди, Ондан кельген руялар да сыкъ дегиль эди.
ве оларны чагъырып башладылар. Дан огъуллары айланып, Микъагъа: – Не олды? Не ичюн адамларны топлап кельдинъ? – дедилер.
Янъы эв къургъанынънен, таваннынъ чевре-четинде пармакълыкъ да яп. Ёкъса, бирев йыкъылып ольсе, къаны устюнъде олур.
Алла огъланнынъ сесини эшитти. Алланынъ Мелеги коктен Хагъарны чагъырып, бойле деди: – Не олды санъа, Хагъар? Къоркъма. Алла огъланнынъ сесини о олгъан еринде эшитти.
Сизге къаранлыкъта айткъанларымны ярыкъта айтынъыз. Къулагъынъызгъа фысылдап айткъанларымны эвлернинъ дамлары устюнден илян этинъиз.
Раббининъ куню, Ордулар РАББИсининъ куню кельди; Руя вадийинде шашмалайлар, къыйналалар ве теляшланалар; диварлар йыкъылалар, дагъларда къычыралар.
Ерусалимнинъ эвлери ве Ехуда падишаларынынъ сарайлары, Тофет киби, арам сайыладжакълар, чюнки бу эвлернинъ дамларында бутюн кок ордуларына къокъулы отларны якътылар ве башкъа аллаларгъа ичимлик бахшышларыны кетирдилер.
Шеэрге къаршы дженк эткен къасдийлилер ичери киреджеклер, оны ве эвлерини якъаджакълар. Эвлерининъ дамларында Баалгъа къокъулы отларны якъа эдилер, ябанджы аллаларгъа ичимлик бахшышларыны кетире эдилер ве бойле этип, Мени ачувландырдылар.
Исраиль огъуллары ве Ехуда огъуллары чокъ яманлыкъ яптылар, падишалары, башлыкълары, руханийлери, пейгъамберлери, ехудалылар ве Ерусалимде яшагъанлар Мени ачувландырдылар.
Эм эвлернинъ тёпелеринде коклернинъ ордусына ибадет эткенлерни, эм РАББИге садыкълыгъына ант этип, шу аньде Милкъомгъа садыкъ къалгъанларны,