5 Софраны донаттылар, килимлерни джайдылар, ашап-ичип башладылар. «Эй, башлыкълар! Турунъыз, къалкъанларынъызны ягъланъыз!»
Вавилоннынъ башлыкъларыны, акъыллы адамларыны, виляет башлыкъларыны, акимлерини ве аскерлерини сархош этерим де, эбедий юкъугъа даладжакълар ве бир даа уянмайджакълар, – дей Падиша, Онынъ Ады – Ордулар РАББИсидир!
Амма олар къызышкъанларында, Мен оларгъа байрам япып, эписини сархош этеджегим. Олар кейфленип, эбедий юкъугъа даладжакълар ве уянмайджакълар, – дей РАББИ.
Инсанларнынъ тюшюнджесине коре, эгер олюлер тирильмесе, не ичюн мен Эфес шеэринде айван олгъанларнен курештим? Ойле олса, айдынъыз, ашап-ичейик, ярын оледжекмиз де!
Окъларынъызны къайранъыз, окълукъларынъызны толдурынъыз. РАББИ Мадай падишаларынынъ рухуны къозгъады, Вавилонны ёкъ этмеге ниетленди. РАББИ оны джезалай, Озь Сарайы ичюн джезалай.
Чыплакъ бир дагъ устюнде байракъ котеринъиз! Сесинъизни котерип, къолларынъызнен ишмар этинъиз, мырзаларнынъ къапуларына кирсинлер.
Гилбоа дагълары! Устюнъизге чыкъ тюшмесин, ягъмур ягъмасын, тарлаларынъыз емиш бермесин, чюнки къараманларнынъ къалкъаны – Шаулнынъ къалкъаны – анда арамланды, энди зейтюн ягъынен сюртюльмеди.
– Буюк ве кичик къалкъанларны азырланъыз, дженк этмеге чыкъынъыз!