3 Шунынъ ичюн белимни аджджы агъры тутты, дерди туткъан къадын киби, дерттен чекишем. Эшиткенимден мен пек кедерлендим, корьгенимден пек къасеветлендим.
Дешет тюбюнде къаладжакълар, оларны дерт ве агъры сараджакъ. Догъургъан апай киби чекишеджеклер, бири-бирине шашып бакъаджакълар, бетлери къызараджакъ.
Юклю къадын догъып башлагъанда, агърылардан насыл чекишип, яйгъара, бизлер де Сенинъ огюнъде ойле эдик, я РАББИм!
Мени къувалагъанлар эр тарафтан мени сарып алгъанда, белялы куньлерде не ичюн къоркъаджагъым?
Адамлар: «Тынчлыкъ-аманлыкъ ве хавфсызлыкъ», – деп юргенде, о вакъыт олюм оларгъа апансыздан, догъаджакъ къадынгъа агъры киби, келеджек, ве олар ондан къачып кетмейджеклер.
Моавнынъ шеэрлери алынаджакъ, къалелери запт этиледжек. Дерди туткъан къадын киби, о куню кучьлю моавлылар къалтырайджакъ.
Моав ичюн ичим-багърым, сантыр киби, инълей, Кир-Херес ичюн юрегим сызлай.
Сени эшитип, юрегим титреди, дудагъым къалтырап, кемиклерим агъырды. Аягъым тюбюнде ер саллангъандай олды. Амма меним халкъыма уджюм эткен душманнынъ башына тюшеджек беля кунюни сабырнен беклейджегим.
Вавилон падишасы олар акъкъында хабер алды, ве эллеринде такъат къалмады. Оны агъры сарды, ве догъургъан къадынны киби, оны дерди тутты.
О, къартал киби, котерилип, тез учаджакъ, къанатларыны Боцранынъ устюнде ачаджакъ. Дерди туткъан къадын киби, о куню кучьлю эдомлылар къалтырайджакъ.
Онынъ ичюн Язер акъкъында, Сивмадаки юзюмлик артындан агълайджагъым. Хешбон ве Элале шеэрлери, сизинъ акъкъынъызда козьяш тёкеджегим! Юзюм джыйылгъан вакътында, оракъ мевсиминъде шенъли къуванч ёкъ да!
Моав ичюн юрегим агълай. Андан къачкъанлар Цоар шеэрине, Эглат-Шелишьягъа кельдилер. Агълай-агълай, Лухит ерине котерилелер, Хоронаим ёлунда багъырып, дешетли айкъыралар.
Саба: «Ах, тездже акъшам кельгейди!» – дейджексинъ, акъшам: «Ах, тездже саба ачылгъайды!» – дейджексинъ, чюнки козьлеринъ къоркъунчлы шейлер кореджеклер ве юрегинъни къоркъу къаплап аладжакъ.
Бала догъгъан къадын дертлер чеке, чюнки онынъ вакъты кельди. Амма бала догъгъандан сонъ, дертлерини унута, чюнки дюньягъа янъы адамнынъ кельгенине къувана.
Ах, ичим-багърым, ичим-багърым! Юрегим яна, юрегим сызлай, сусып оламайым! Джаным боразан сесини, дженк давушларыны эшите!
– Олар акъкъында хабер кельгенинен, рухтан тюштик. Догъургъан къадынны киби, бизни агъры ве дерт сарды.