21 ве РАББИнинъ гъазабындан къоркъып, шуретли буюклигинден сакъланып, къая чатлакъларына киреджеклер, ер дерелерине тюшеджеклер. РАББИ ер юзюни сарсытмагъа келеджек вакъытта ойле оладжакъ.
РАББИ ер юзюни титретмеге келеджек вакъытта адамлар Онынъ гъазабындан къоркъып, шуретли буюклигинден сакъланып, къая чатлакъларына киреджек, ер чукъурларына тюшеджеклер.
РАББИнинъ гъазабындан ве шуретли буюклигинден къоркъып, къаяларгъа кет, ер тюбюнде сакълан.
– Меним гогерджиним якъынлашылмаз ерде, юксек къаялар араларындадыр! Юзюнъни косьтер манъа, сесинъни эшиттир! Сесинъ не татлы, юзюнъ не гузельдир!
Олар озенлернинъ къуругъан агъызларында, ердеки тешиклерде, къая къобаларында яшайлар.
– Меним Шуретим кечкенде, Мен сени къаянынъ чатлагъына къоярым. Янынъдан кечмегенимдже, устюнъни къолумнен къапатырым.
Дюньяны сарсытыр, темеллерини титретир.
О вакъыт кок къапулары ачыладжакъ; ер юзюнинъ темеллери сарсыладжакъ. Дешет къычырувындан къачкъанлар чукъургъа тюшеджек; чукъурдан чыкъкъанлар къапкъангъа тюшеджек.
РАББИ: – Энди тураджагъым, юкселеджегим, не къадар устюн олгъанымны косьтереджегим, – дей.
– Энди оларны тутмагъа чокътан-чокъ балыкъчыларны ёллайым, – дей РАББИ. – Сонъ чокътан-чокъ авджыларны ёлларым да, оларны эр дагъдан, эр байырдан, эр къаянынъ чатлакъларындан къуваларлар.
Ябанджыларнынъ отьлери патлай, къалтырап, сакълангъан ерлеринден чыкъалар.
Олар учып келеджек, тик вадийлерни ве къая чатлакъларыны толдураджакълар, бутюн тикенли чалыларгъа ве эписи яйлаларгъа къонаджакълар.
Авен шеэринде Исраильни гунагъа батыргъан ибадет тёпелери ёкъ оладжакъ, къурбан ерлеринде когемликнен кийик отлар оседжек. О вакъыт анда яшагъанлар дагъларгъа: «Бизни къапатынъыз!», байырларгъа: «Устьлеримизге тюшюнъиз!» – дейджеклер.