11 Мен дюньяны – яманлыкъ ичюн, яман адамларны – акъсыз япкъанлары ичюн джезалайджагъым, къопайларнынъ гъурурыны ёкъ этеджегим, макътангъан залымларны ашалайджагъым.
Къопай адамлар козьлерини ашагъы тюшюреджек, гъурурлы адамлар ашаланаджакъ. О куню тек РАББИ юксек оладжакъ!
Адамлар ашаланаджакъ, акъайлар къатланаджакъ, къопайларнынъ козьлери ашагъы бакъаджакъ.
Бакъынъыз! Ер юзюнде яшагъанларны, акъсыз ишлери ичюн джезаламагъа Озь мескенинден РАББИ чыкъа. Топракъ тёкюльген къанны ачып, ольдюрильгенлерни энди сакъламайджакъ.
Бабанынъ къабаатлары ичюн, огъулларыны, къурбанларны киби, соймагъа ер азырланъыз. Олар кучьлю олып, топракъкъа сабы олмасынлар, ер юзюни шеэрлерине толдурмасынлар.
Фукъарелерни адалетнен суд этеджек, ер юзюнде эзиетленгенлернинъ ишлеринде догърулыкънен къарар чыкъараджакъ. Таякънен ургъан киби, дюньяны сёзлеринен ураджакъ, яман адамларны агъызнынъ айткъанларынен ольдюреджек.
Яман адамларнынъ башына исе беля! Эткен ишлери ичюн къазангъанларыны кореджек.
Адамларнынъ къопайлыгъы ерге тюшеджек, гъурурлы адамлар ашаланаджакъ. О куню тек РАББИ юксек оладжакъ,
Къуйругъы кедр тереги киби къатты, бутындаки дамарлары сым-сыкътыр.
РАББИден къоркъмакъ – яманлыкътан нефрет этмектир. Гъурурдан, юксектен бакъыштан, яман ёлдан ве ялан агъыздан нефрет этем.
РАББИ яман адамларнынъ таягъыны къырды, кучьлюлернинъ акимиетини йыкъты.
Ордуларнынъ РАББИси къулакъларыма: – Омюрбилля бу къабаатынъыз багъышланмайджакъ, – бойле сёзлерни къойды. Ордуларнынъ РАББИ-ТААЛЯсы бойле деди.
Эр бир шуретли адамнынъ къопайлыгъыны масхара этмек, бутюн ер юзю урьмет эткен адамларны ашаламакъ ичюн, бу къарарны Ордуларнынъ РАББИси чыкъарды.
О куню РАББИ юкъарыда кок ордусыны джезалайджакъ, ер юзюнде ер падишаларыны джезалайджакъ.
Шунынъ ичюн кучьлю халкълар Сени шуретлейджек, къоркъунчлы миллетлернинъ шеэрлери Сенден къоркъаджакъ.
Сайысыз душманларынъ – уфакъ тозгъа, къоркъунчлы ордулар – ель алып кеткен кепекке ошайджакъ. Бу апансыздан, бир аньде оладжакъ.
Къоркъунчлы залымлар ёкъ оладжакъ, мыскъылджылар гъайып оладжакъ, акъсызлыкъ япкъанлар эписи къырыладжакъ.
Дагъларда къокъулы отларны якътылар, Мени байырларда яманладылар, – дей РАББИ. – Шунынъ ичюн гуналары ве бабаларынынъ гуналары ичюн джезасыны береджегим, эвель эткен ишлери ичюн джезасыны башларынъызгъа тюшюреджегим.
Моавнынъ гъурурлыгъы, буюк къопайлыгъы, онынъ озюни юксек туткъаны, кибирлилиги ве магърурлыгъы акъкъында, бурнуны котергени акъкъында эшиттик.
Мына, къопай адамнынъ джаны догъру ёлда дегиль, инсафлы адам исе Аллагъа ишанчлыкънен яшар.
Бу дюньяда инсафлы адам биле джезаланса, яман адам ве гунакяр исе ондан бетер джезаланыр.
Бутюн къопай, гъурур ве юксельтильген адамларгъа къаршы Ордулар РАББИсининъ куню келеджек, ве олар эписи ашаланаджакълар!
сувсуз ерде аджджы сыджакъ кибидир. Ябанджыларнынъ шаматасыны ятыштырдынъ, аджджы сыджакъны булут кольгесинен къапаткъаны киби, зулум эткенлернинъ къуванчыны ёкъ эттинъ.
Шимди мен, Невукъаднеццар, эписи ишлери акъикъий ве ёллары адалетли олгъан Коктеки Падишаны макътайым, юксельтем ве шерефлейим. О, кибирленген адамларны алчакъгонъюлли япа биле.