4 Бель букип, сюргюнликке кетеджексинъиз, ольдюрилип, ерге тюшеджексинъиз. Бундан сонъ да РАББИнинъ гъазабы тынмайджакъ, къолу эп бир узатылгъандыр.
Шунынъ ичюн РАББИнинъ гъазабы халкъына къаршы алевленди, Озь къолуны узатып, О, оларны урды. Дагълар титреди, олюлер, чёплюк киби, сокъакъларны толдурды. Бундан сонъ да РАББИнинъ гъазабы тынмады, къолу эп бир узатылгъандыр.
Сизге къаршы дженк эткен къасдийлилернинъ бутюн ордусыны енъген олсанъыз ве оларда тек яралы сойлары къалгъан олсалар, олар биле озь чадырындан чыкъып, бу шеэрни якъар эдилер.
Арамлылар куньдогъуш тарафындан, фелестинлилер куньбатыш тарафындан келип, Исраильни тишлеринен кемирип, ашайджакълар. Бундан сонъ да РАББИнинъ гъазабы тынмады, къолу эп бир узатылгъандыр.
Эгер оларнынъ Къаясы оларны сатмагъан олса, РАББИ оларны душманларынынъ къолуна бермеген олса, бир адам бинъ адамны къувалап олур эдими? Эки адам он бинъ адамны къувып олур эдими?
Балаларыны осьтюрип-буютселер де, эп бир оларны баласыз япаджагъым. Мен олардан узакълашаджакъ вакъытта башларына буюк беля олур!
РАББИ эр бир тири джанны атеш ве къылычнен суд этеджек, РАББИ чокъларны ольдюреджек.
Олюлери анда-мында атыладжакъ, джесетлеринден сасыкъ даркъаладжакъ, дагълары къандан сылакъ оладжакъ.
Оларнынъ эписи эсир этиледжек, чукъургъа ташланаджакъ, зиндангъа къапатыладжакълар, чокъ вакъыт кечкен сонъ джезаланаджакълар.
Шеэр шаматагъа толу, онынъ ичинде шенъленип къычыралар. Адамларынъыз ольдюрильди, лякин къылычтан дегиль, ольди, амма дженкте дегиль.
Менашше – Эфраимни, Эфраим – Менашшени кемире, экиси де Ехудагъа къаршы баш котерелер. Бундан сонъ да РАББИнинъ гъазабы тынмады, къолу эп бир узатылгъандыр.
Шунынъ ичюн Рабби оларнынъ йигитлерине къуванмайджакъ, оксюзлеринен тул апайларыны аджымайджакъ, олар эписи имансыз ве яман, агъызларынен гуна япалар. Бундан сонъ да РАББИнинъ гъазабы тынмады, къолу эп бир узатылгъандыр.
Сизге къаршы чыкъаджагъым, ве сиз душманларынъызнынъ къолундан оледжексинъиз. Сизни кореджек козьлери олмагъанлар сизге эфендилик этеджеклер. Артынъыздан кимсе къуваламагъан вакътында къачаджакъсынъыз.
Онынъ ичюн чувал токъумасына сарылынъыз, аджджы агъланъыз, РАББИнинъ янгъан ачувы бизден къайтмайджакъ.
РАББИ оларгъа къаршы Рециннинъ душманларыны котереджек, залымларыны юреклендиреджек.
Халкънынъ ёлбашчылары оларны ёлдан урдылар, артларындан кеткенлер гъайып олдылар.
Онъ тарафта ашайлар – ач къалалар, сол тарафта кемирелер – тоймайлар, эр бири озь къолуны ашап битире.
Сенден: «Къайда кетейик?» – деп сорасалар, айт оларгъа: «РАББИ бойле дей: Олюм ичюн айырылгъанлар ольсюн, къылыч ичюн айырылгъанлар ольдюрильсин, ачлыкъ ичюн айырылгъанлар ач олсун, эсир ичюн айырылгъанлар сюргюнликке кетсин».