16 Шунынъ ичюн Рабби, Ордуларнынъ РАББИси, Ашшурнынъ кучьлю аскерлерини такъаттан тюшюрген хасталыкъкъа огъратаджакъ, онынъ шурети, атештен киби, янып битеджек.
Бундан сонъ РАББИ бир мелекни йиберди. О, Ашшур падишасынынъ ордусында эр бир джесюр аскерни, башлыкъны ве реберни ёкъ этти. Ашшур падишасы масхара олып, озь мемлекетине къайтып кетти. О, озь алласынынъ ибадетханесине киргенде, онынъ балалары оны анда къылычнен ольдюрдилер.
Шу ань Иродны Раббининъ мелеги урды. Ирод шерефини Аллагъа бермегени ичюн, тенини къуртлар кемирди, ве о, джан берди.
РАББИге шукюр этсинлер буюк севгиси ичюн, инсан огъулларына косьтерген аджайип ишлери ичюн!
Алланынъ Мелеги келип, Ашшур ордусынынъ 185 000 аскерини къырды. Адамлар саба тургъанда, бутюн аскерлер олип-серилип ята эди.
Сенинъ Манъа къаршы ачувынъ, къопайлыгъынъ Манъа келип етти. Мен бурнунъа алкъа къоярым, агъзынъа агъызлыкъ такъарым. Кельген ёлунънен сени алып къайтарырым.
– О куню Якъупнынъ шурети сёнеджек, семиз тени арыкъ оладжакъ.
шуретли орманыны ве багъчасыны бутюнлей ёкъ этеджек; падиша озю олюм алдындаки хаста киби оладжакъ.
Топракъны таптагъан аскерлернинъ аякъкъаплары, къангъа булангъан урбалары якъыладжакъ, атешке аш оладжакъ.
Яйлада киби, къойлар отлайджакълар, ябанджылар байларнынъ йыкъылгъан эвлерини тинтеджеклер.
Рабби оларгъа къаршы буюк Фират дерьясынынъ кучьлю къабаргъан чокътан-чокъ сувларыны – Ашшур падишасыны ве бутюн шуретли ордусыны алып кетиреджек. Дерья бутюн ирмакъларында котерилип, эписи ялыларындан толып-ташаджакъ,
Къоркъудан олар таянгъан аркъа-къая йыкъыладжакъ, байракъларны корип, башлыкъларынынъ отьлери патлайджакъ, – дей РАББИ. Онынъ атеши – Сион дагъында, оджагъы – Ерусалимде яна.
Амма япкъанларынъызгъа коре сизни джезалайджагъым, – дей РАББИ. – Сизинъ орманынъызда атеш туташтыраджагъым, бутюн чевресини якъып ёкъ этеджегим.
– Гъайып олгъанны къыдырып тападжагъым, адашкъанны арткъа къайтараджагъым, яралынынъ ярасыны багълайджагъым, хастаны тедавийлейджегим, амма семиз къавгъаджы союны ёкъ этеджегим. Оларны адалетли бакъаджагъым.
РАББИ шойле дей: – Олар кучьлю ве чокъ сайылы олса да, олар ёкъ этилип кетеджеклер. Мен сени азапларгъа огъраткъан олсам да, энди огъратмам.
Сонъ О, шимальге къаршы чыкъаджакъ ве Ашшурны ёкъ этеджек, Ниневе шеэрини бакъымсыз топракъкъа чевиреджек, оны сахра киби къурутаджакъ.
Мидьян йыкъылгъан куню киби, халкъкъа агъырлыкъ эткен боюндырыкъны ёкъ эттинъ, омузларыны ургъан сопаны ве залымнынъ таягъыны Сен къырдынъ.
Я РАББИ! Сен къолунъны юкъары котердинъ, амма олар корьмейлер. Сен халкъынъны севгенинъни корип, утанаджакълар, атешинъ душманларынъны ашап битиреджек.
Сизлер бошуна: «Бизлер кучьлю аскерлер, дженкке азыр адамлармыз», – айтасынъыз.
Ордуларнынъ РАББИси манъа бойле деди: