12 Рабби Сион дагъында ве Ерусалимде озь ишини битирген сонъ, Ашшурнынъ падишасыны къопай юреги ве юкъарыдан бакъкъан козьлери ичюн джезалайджакъ.
Сагъ къалгъанлар Ерусалимден, къуртулгъанлар Сион дагъындан чыкъаджакъ. Буны Ордулар РАББИсининъ кучьлю севгиси япаджакъ.
Онынъ ичюн Ордуларнынъ РАББИси, Исраильнинъ Алласы, бойле дей: – Мына, Ашшурнынъ падишасыны насыл джезалагъан олсам, Вавилон падишасыны ве онынъ мемлекетини де ойле джезаларым.
Дагъларда къокъулы отларны якътылар, Мени байырларда яманладылар, – дей РАББИ. – Шунынъ ичюн гуналары ве бабаларынынъ гуналары ичюн джезасыны береджегим, эвель эткен ишлери ичюн джезасыны башларынъызгъа тюшюреджегим.
Алланынъ Озь эвиндекилерини суд этмек вакъты кельди. Эгер биз биринджи невбетте суд этиледжек олсакъ, Алланынъ Къуванчлы Хаберине къулакъ асмагъанларнынъ сонъу не оладжакъ?
Адамнынъ юрегинде яман фикирлер, адам ольдюрюв, аиле садыкълыгъыны бозув, ороспулыкъ, хырсызлыкъ, ялан шаатлыкъ, куфюр сёзлер догъып, ондан чыкъалар.
Эр бир терек озь мейвасындан танылыр. О вакъытта терекни ве мейвасыны яхшы я да ярамай, деп сайынъыз.
Шунынъ ичюн сувларнынъ янында оськен тереклер озь юксеклигинен макътанмасын, даллы тёпесинен булутларгъа узанмасын, сувларнен сувлангъан ич бир терек юксек олмасын. Оларнынъ эписи олюмге бериледжек, мезаргъа тюшкен инсан огъулларынен бирликте олар ернинъ терен чукъурына тюшеджек.
Шунынъ ичюн РАББИ-ТААЛЯ шойле дей: О, юксек бойлу олгъаны ичюн, даллы тёпесинен булутларгъа узангъаны ичюн, юксеклигинден гъурургъа толгъаны ичюн,
Эй, атешни алевлендиргенлернинъ эписи! Эй, янгъан окъларны туткъанлар! Атешинъизнинъ ялынына, окъларынъызнен якъкъан атешке кетинъиз. Буны сизге къолум япаджакъ, чекишип оледжексинъиз.
Бунынънен Якъупнынъ къабааты одеме этиледжек, гунасындан вазгечкенде, ишлери ойле оладжакъ: къурбан ерлерининъ эписи ташларыны, киреч киби, тозгъа чевиреджек, Ашера путуна табынма диреклерини кеседжек, къокъулы отлар якъыладжакъ ерлерни бозаджакълар.
О вакъыт бутюн халкъ, Эфраим ве Самариеде яшагъанлар буны анълайджакълар. Къопайланып, кибирли юрекнен:
Адамлар ашаланаджакъ, акъайлар къатланаджакъ, къопайларнынъ козьлери ашагъы бакъаджакъ.
Къопай адамлар козьлерини ашагъы тюшюреджек, гъурурлы адамлар ашаланаджакъ. О куню тек РАББИ юксек оладжакъ!
Ойле несиль бар ки, озьлерини эр кестен устюн тутар, эр кеске тёпеден бакъар.
Алла мерамет эйлемекни унуткъанмы, шефкъатыны гъазап къапладымы?» Сэла
Сен мени анамнынъ къурсагъындан чыкъардынъ, анамнынъ къучагъында олгъанымда, Санъа ишанмагъа огреттинъ.
Сен козь юммагъа ёл бермединъ, джаным раатсыз эди, лафларым кесильди.
О куню РАББИ юкъарыда кок ордусыны джезалайджакъ, ер юзюнде ер падишаларыны джезалайджакъ.
РАББИ эм исраиллилерни, эм оларны ургъан ве ольдюргенлерни де ургъанда ве ольдюргенде, Исраильге мерамети олмадымы? Оны ольдюргенлерни ольдюрген киби ольдюрдими?
Онынъ ичюн Мен бу халкъкъа эвель олмагъан шейлерни япмагъа девам этеджегим; акъыллы адамларынынъ акъылы гъайып оладжакъ, анълагъан адамларынынъ анълавы ёкъ оладжакъ.
Вай-вай-вай! Сен башкъаларны йыкъып ёкъ эте эдинъ, сени исе бир кимсе йыкъмады. Башкъаларны алдата эдинъ, сени исе бир кимсе алдатмады. Йыкъып битиргенинъден сонъ, сени де йыкъаджакълар, алдатып битиргенинъден сонъ, сени де алдатаджакълар.
Кимни сёгдинъ, кимни ашаладынъ? Кимге сес котерип, юкъарыдан бакътынъ? Исраильнинъ Азизине!
Сенинъ Манъа къаршы ачувынъ, къопайлыгъынъ Манъа келип етти. Мен бурнунъа алкъа къоярым, агъзынъа агъызлыкъ такъарым. Кельген ёлунънен сени алып къайтарырым.
Бакъынъыз! Адымнен адлангъан шеэрге беля кетирмеге башлайым. Джезасыз къаладжакъсынъызмы? Ёкъ, джезасыз къалмайджакъсынъыз! Ер юзюнде яшагъанлар эписининъ башларына къылычны чагъырам, – дей Ордуларнынъ РАББИси».
Макътанчакъ сюрюнир ве йыкъылыр, оны кимсе котермейджек. Шеэрлерини атешке береджегим, бутюн чевресини якъып ёкъ этеджек.
Киттимден гемилер келеджек, Ашшурны ве Эверни бойсундыраджакълар, лякин олар да гъайып оладжакъ!
Амма душманларынынъ ачувы ичюн шуны япмам. Ёкъса, душманлары буны янълыш анълап, айтар: “Бизим къудретимиз улу, РАББИнинъ иши дегильдир бу!”»
Козьлернинъ кибирлилиги, юрекнинъ магърурлыгъы, яманларнынъ нуру – гунадыр.
Бутюн къопай, гъурур ве юксельтильген адамларгъа къаршы Ордулар РАББИсининъ куню келеджек, ве олар эписи ашаланаджакълар!
Падиша Акъ денъизнинъ ве гузель азиз дагънынъ арасында озь буюк чадырларыны къураджакъ. Лякин онынъ сонъу келеджек, ве онъа кимсе ярдым этмейджек.