Biblia Todo Logo
Bib sou entènèt

- Piblisite -




Ешая 1:4 - Мукъаддес Китап

4 Вай-вай-вай! Гуналы миллет, пек къабаатлы халкъ, ярамазларнынъ сою, бозукъ огъуллар РАББИден вазгечтилер, Исраильнинъ Азизини терк эттилер, Онъа аркъа чевирдилер.

Gade chapit la Kopi




Ешая 1:4
69 Referans Kwoze  

Атеш тобанны, алев де пиченни якъып ёкъ эте; оларнынъ тамырлары да чюрюп, ёкъ олур, чечеклери куль киби авагъа савурылыр. Олар Ордулар РАББИсининъ Къануныны ред эттилер, Исраиль Азизининъ Сёзюнден вазгечтилер.


Буны озюнъ озюнъе этмединъми, аджеба? Сени ёлда юрсеткен РАББИден, сенинъ Алланъдан вазгечмединъми?


– Халкъым эки яманлыкъ япты: Мени, джанлы сувлар чокърагъыны быракъты, озьлерине сув тутмагъан, чатлакъ хавузлар къаздылар.


чюнки беден акъкъында тюшюнджелер Аллагъа къаршы дженк этелер. Олар Аллагъа бойсунмайлар, эм де бойсунып оламайлар.


Ягъянынъ алдына чокъ ферисе ве саддукий де сувгъа батырылып чыкъмагъа кельгенлерини корип, о оларгъа: – Эй, йылан союндан олгъанлар! Башынъызгъа келеяткъан Алланынъ гъазабындан къачып къуртуладжагъынъызны сизге ким огретти? – деди.


Лякин Мени ачувландыралармы? – дей РАББИ. – Ёкъ, озьлерини масхара этелер.


Озь яманлыгъынъ сени джезалар, хиянетлигинъ сени къабаатлар. Биль де, бакъ: РАББИден, сенинъ Алланъдан вазгечкенинъ – фена ве аджджы бир шей, ичинъде Меним огюмде къоркъунъ ёкъ, – дей Ордуларнынъ РАББИ-ТААЛЯсы.


Олар айталар ки: – Ашыкъсын, истеген ишини тездже япсын, бизлер корейик! Исраиль Азизининъ ниети беджерильсин, бизлер билейик!


Мен шимди, сизлер ичюн азаплангъанымда, къуванам. Месих Озь бедени ичюн, яни иманлылар джемиети ичюн, але даа азаплана. Мен бу азапларны озь беденимде чекип толдурам.


Биз Раббининъ гъазабыны къозгъамагъа истеймизми? Я да биз Ондан къуветлимизми?


Сиз йыланлар ве йылан союндансыз! Джеэннем джезасындан къуртуламазсынъыз!


Агъыр юк тюбюнде къыйналгъан ве болдургъанлар! Меним яныма келинъиз – Мен сизге раатлыкъ берерим.


Эр бир ороспугъа бахшышлар берелер, сен исе озюнъ ойнашларынъа бахшышлар бересинъ, чешит ерлерден санъа кельсин, сеннен ороспулыкъ этсинлер деп, оларгъа къапарлар йибересинъ.


Алла, Ордуларнынъ РАББИси, Исраильни ве Ехуданы ташлап кетмеди; Исраильнинъ Азизи огюнде топракълары гуналаргъа толу олса да, олар тул къадын олмадылар.


Вавилонгъа къаршы эписи окъчуларны чагъырынъыз! Онынъ чевресинде ордунен ерлешинъиз, андан кимсе къачып къуртулмасын. Ишлерине коре акъларыны беринъиз, о, насыл арекет эткен олса, онъа да айнысыны япынъыз. О, РАББИге, Исраильнинъ Азизине къаршы арсызлыкънен котерильди.


Амма олар Мени динълемедилер, къулакъ асмадылар ве инат олып, деделеринден бетер олдылар.


Севгини тапмакъ ичюн, не къадар устасынъ! Яман къадынларны биле буны япмагъа яхшы огретип оласынъ.


Эй, бугуньки несиль! РАББИнинъ сёзлерине къулакъ асынъыз! Исраиль ичюн Мен сахра киби эдимми? Къап-къаранлыкъ бир мемлекет олдыммы? Сонъ не ичюн халкъым: «Истеген еримизге кетемиз, энди Санъа къайтмайджакъмыз», – дей?


РАББИ дей ки: – Деделеринъиз Менде насыл акъсызлыкъ таптылар? Не ичюн Менден узакълаштылар, бош путларнынъ артындан кетип, озьлери де бош олдылар?


О халкъ козюме бакъып, Мени эр вакъыт ачувландыра, багъчаларында къурбанлар чала, кирпичлерде къокъулы отларны якъа,


Халкълар корип бильсинлер, тюшюнип анъласынлар ки, бутюн бу шейлерни РАББИнинъ къолу этти, Исраильнинъ Азизи яратты.


Оларны савураджакъсынъ, оларны ель алып дагъытаджакъ, боран алып кетеджек. Сен исе РАББИде къуванаджакъсынъ, Исраильнинъ Азизинен макътанаджакъсынъ.


– Къоркъма, Якъуп-къурт, Исраиль акъайлары! Санъа Мен ярдым этеджегим, – дей РАББИ, сени сатын алгъан Исраильнинъ Азизи.


Кимни сёгдинъ, кимни ашаладынъ? Кимге сес котерип, юкъарыдан бакътынъ? Исраильнинъ Азизине!


РАББИ-ТААЛЯ, Исраильнинъ Азизи бойле деди: – Эгер сиз къайтсанъыз ве тынч олсанъыз, джанларынъызны къуртарырсынъыз; раат олып, Раббиге ишансанъыз, кучьлю олурсынъыз. Амма сизлер истемединъиз:


Бу халкъ инаттыр, яланджы балалардыр, РАББИнинъ Къанунына бойсунмагъа истемейлер.


Алчакъгонъюллилер РАББИде кене къуванаджакъ, фукъарелер Исраильнинъ Азизине шенъленеджеклер.


Башкъаларны дефн этеджеклер, сен исе къабирде ятмайджакъсынъ, чюнки сен озь топрагъынъны боздынъ, халкъынъны ольдюрдинъ. Яманларнынъ эвлятлары омюрбилля анъылмайджакъ.


Оны имансыз миллетке, Мени ачувландыргъан халкъкъа къаршы ёллайджагъым; оны бутюнлей чайпамагъа, эр шейини тартып алмагъа, оны, сокъакътаки чамурны киби, таптамагъа буюраджагъым.


Ерусалим сюрюнди, Ехуда йыкъылды. Айткъанларынен япкъанлары РАББИге къаршыдыр, Онынъ шуретли козьлерине къаршы акъаретнен чыкъалар!


Башлыкъларынъ къанунны бозалар хырсызларнен достлашалар. Оларнынъ эписи бахшышларны севе ве къапарларны къыдыра. Етимни къорчаламайлар, тул къадыннынъ давасы оларгъа барып етмей.


Бабаларымызнынъ гуналарыны бизге хатырлатма, якъында шефкъатынъ бизим тарафымызгъа айлансын, чюнки биз пек зайыфлаштыкъ.


Къанунны бозгъанлардан мени къуртар, къан тёккен адамлардан мени къорчала.


Исраиллилер РАББИге ялвардылар: – Я РАББИм, Сенинъ огюнъде гуна яптыкъ! Алламыздан вазгечип, Баал путларына табынып башладыкъ, – дедилер.


Буны корьген РАББИ олардан игренген, чюнки огъуллары ве къызлары Оны гъазапландыргъан.


Сонъ РАББИ Мусагъа: – Мына тезден сен баба-деделеринъе къошуладжакъсынъ, – деди. – Бу халкъ, ороспу киби олып, кетеяткъан топракъларында эджнебий аллаларнынъ пешинден бараджакъ. Олар Мени къалдыраджакълар ве Мен оларгъа берген васиетимни бозаджакълар.


Джевабы да бойле олур: «Баба-деделерининъ Алласы олгъан РАББИ оларны Мысыр топрагъындан чыкъаргъан вакъытта, РАББИ оларгъа васиет берген, олар исе оны къалдыргъанлар.


Иште, РАББИнинъ гъазабыны Исраильге къаршы даа зияде кучьлендирмек ичюн, деделеринъизнинъ ерине сиз де, гунакярларнынъ пичлери, чыкътынъыз.


Содом сакинлери исе пек къара юрекли адамлар эдилер. Олар РАББИнинъ козьлеринде чокъ гуна къазана эдилер.


Онынъ гуналары кокке барып етти, Алла онынъ акъсызлыгъыны унутмады.


Эй, Сион халкъы, къуванчнен къычырынъыз! Аранъыздаки булунгъан Исраильнинъ Азизи буюктир!


Биз Санъа урьметсизлик косьтердик, къулунъ Мусагъа буюргъан эмирлеринъни, низамнамелеринъни ве къарарларынъны беджермедик.


Ёлдан урулгъанлар ве гунакярлар гъайып оладжакълар. РАББИден вазгечкенлер ёкъ оладжакълар.


Шунынъ ичюн Рабби оларнынъ йигитлерине къуванмайджакъ, оксюзлеринен тул апайларыны аджымайджакъ, олар эписи имансыз ве яман, агъызларынен гуна япалар. Бундан сонъ да РАББИнинъ гъазабы тынмады, къолу эп бир узатылгъандыр.


Амма О да акъыллыдыр, беляны ёллайджакъ, сёзюнден къайтмайджакъ, яман адамларнынъ союна ве акъсызлыкъ япкъанларнынъ ярдымджыларына къаршы чыкъаджакъ.


Арам къазанч гуналарына ачувланып, оны урдым, юзюмни сакъладым, пек гъазапландым, лякин олар, юзь чевирип, озь ёлларындан кеттилер.


Олар эр кунь Мени къыдыралар, ёлларымны бильмеге истейлер; догъру яшагъан, Алласынынъ къарарларыны туткъан миллет киби, арекет этелер; адалетли къанунлар акъкъында сорайлар, Аллагъа якъынлашмагъа истейлер.


Амма сизлер, РАББИден вазгечкенлер, азиз дагъымны унуткъанлар, «Къысмет» алласына софра къойгъанлар, «Такъдир» алласына савутны къокъулы шарапнен толдургъан адамлар!


Сен Мени ташлап кеттинъ, – дей РАББИ, – Манъа аркъанъны чевирдинъ. Мен къолумны санъа къаршы котерип, сени гъайып этеджегим. Сени аджымакътан ёрулдым.


Исраиль огъуллары ве Ехуда огъуллары чокъ яманлыкъ яптылар, падишалары, башлыкълары, руханийлери, пейгъамберлери, ехудалылар ве Ерусалимде яшагъанлар Мени ачувландырдылар.


Исраиллилер юреклеринде анъласынлар, путлары себебинден олар Манъа ят-ябан олдылар».


Сен – ананънынъ акъикъий къызысынъ, – о, акъайыны ве балаларыны ташлап кетти. Сен – таталарынънынъ ве къызкъардашларынънынъ акъикъий къызкъардашысынъ, – олар да акъайларыны ве балаларыны ташлап кеттилер. Ананъ – хитли, бабанъ – аморлыдыр.


Бутюн Исраиль Сенинъ Къанунынъны бозды, Сенинъ сесинъни эшитмемек ичюн сыртыны чевирди. Санъа къаршы гуна ишлегенимиз ичюн, Алланынъ къулу Мусанынъ Къанунында язылгъан, антнен берильген къаргъышлар башымызгъа тюшти.


эм РАББИден юзь чевиргенлерни, эм РАББИнинъ истегини къыдырмагъанларны, эм де Онынъ ярдымыны сорамагъанларны ёкъ этеджегим.


РАББИ Мусагъа: – Мындан тюшмеге ашыкъ! – деди. – Мысыр топрагъындан чыкъаргъан халкъынъ ороспуланды!


Олар Онъа къаршы ахлякъсыз арекет этти; Онынъ балалары киби дегиль, олар къусур олды, бозукъ ве яланджы несильдир.


бабаларынынъ Алласы олгъан РАББИни къалдырып, РАББИнинъ ёлларындан юрмеди.


Реховоам кучьке кирип, онынъ падишалыгъы пекинген сонъ, о ве онен берабер бутюн Исраиль де РАББИнинъ Къанунындан вазгечти.


Бабасы Уззия япкъаны киби, Ётам да РАББИнинъ огюнде догъру ишлер япып яшады, тек РАББИнинъ Сарайына кирмеди. Халкъ исе эп бозукъ ёлларда юре эдилер.


– Инат огъулларнынъ башларына беля! – дей РАББИ. – Олар Менден сорамайып, ниетлерини беджерелер, Менден рухланмайып, башкъаларнен бирлешелер, гунагъа гуна къошалар.


Swiv nou:

Piblisite


Piblisite