20 Мен Хабер ичюн зынджырларнен багълангъан эльчи олам. Кереги киби, джесарет ве ачыкълыкънен Къуванчлы Хаберни бильдирейим деп, дува окъунъыз.
Бойлеликнен, биз – Месихнинъ эльчилеримиз, бизим ярдымымызнен адамларны Алла чагъыра. Месихнинъ Адындан ялварамыз: Алланен барышынъыз!
ве мен бу сырны, кереги киби, ачыкъ-айдын бильдирейим.
Бу Къуванчлы Хабер ичюн мен, яманлыкъ япкъан адам киби, зынджырларгъа багъланып, азап чекем. Амма Алланынъ Сёзюни зынджырларнен багъламагъа мумкюн дегиль!
Меним эпинъиз акъкъынъызда бойле тюшюнгеним догърудыр, чюнки сизлер меним юрегимдесиз, ве мен зинданда олгъанда, Къуванчлы Хаберни къорчалагъанда ве оны тасдыкъ эткенимде, эр биринъиз меннен берабер эйилик саиби оласынъыз.
– Къыскъамы, узунмы, тек озюнъ дегиль, бугунь мени динълегенлернинъ эписи де мен киби, амма зынджырсыз, олмакъ ичюн, Аллагъа дува окъуйым! – деди Павел.
Иса бизлер ичюн озь джаныны берди, бундан биз севгини бильдик. Биз де агъа-къардашларымыз ичюн джанымызны бермеге борджлумыз.
Рабби Онисифорнынъ эвине мерамет этсин, чюнки о, чокъ кере меним гонълюмни алды ве зынджырларымдан утанмады,
Сиз бильгенинъиз киби, ондан эвель Филиплер шеэринде азап чектик ве акъаретлендик, амма Алланынъ Къуванчлы Хаберини сизлерге буюк къаршылыкъ ичинде бильдирмек ичюн, Алламызда джесарет таптыкъ.
Мен ич бир шейде масхара олмайджагъымны, амма шимди, эр вакъыт олгъаны киби, меним тири я да олю беденимде Месих ачыкъ-айдын шурет къазанаджагъыны буюк умютнен беклейим.
Мен ичюн де дува окъунъыз: эр вакъыт агъзымны ачкъанымда, манъа керек олгъан сёз берильсин, Къуванчлы Хабернинъ сырыны къоркъмайып бильдирейим.
Шу себептен мен, Рабби ичюн мабюс, сизлерге ялварам: сиз алгъан чагъырувгъа коре, ляйыкъ алда яшанъыз,
Шу себептен мен, Павел, сиз ичюн, еудий олмагъан халкълар ичюн, Иса Месихнинъ мабюси олдым…
къаршылыкъ корьмейип, джесаретнен Алланынъ Падишалыгъыны илян эте ве Рабби Иса Месих акъкъында огрете эди.
Шу себептен сизлернен корюшип лаф этмеге истедим. Исраильнинъ умюти огърунда бу зынджырларнен багълым да, – деди.
Пётр ве башкъа эльчилер джевап берип: – Адамлардан эвель Аллагъа бойсунмакъ керек.
Яман хаберджи белягъа огърай, ишанчлы эльчининъ элинде исе шифа.
Севгилилерим, эр биримизнинъ къуртулышы акъкъында язмагъа чокъ истеген олсам да, бир вакъытта азизлерге берильген иман ичюн курешмеге сизге ялварып язмагъа кереклигини корьдим.
санъа огълум Онисим ичюн ялварам. Зынджырларда олгъанымда, мен онынъ бабасы киби олдым.
Бинъбашы якъынлашты, Павелни тутып, эки зынджырнен багъламагъа буюрды. О: «Бу ким, ве не япты?» – деп сорады.
– Озюнъни тутмайып, къычырып чагъыр, боразан сеси киби, сесинъни юксельт! Халкъыма акъсыз япкъанларыны, Якъупнынъ эвине гуналарыны косьтер.
Сен тур, азырлан! Санъа бутюн буюраджакъларымны оларгъа айт. Олардан къоркъма! Ёкъса, оларнынъ козьлери огюнде сени урып йыкъарым.
Бакъынъыз, кучьлю адамлар сокъакъларда ярдымгъа чагъыралар, барышыкъ шартнамесини тизеджек олгъан эльчилер аджджы-аджджы агълайлар.
Ерусалимде яшагъанлар ве ехудалылар Вавилонгъа сюргюн этильгенде, къаравуллар башлыгъы Невузарадан оларнынъ арасында зынджырларнен багълангъан Йирмеяны тапып, оны Рама шеэринден азат эткен сонъ, РАББИден Йирмеягъа хабер кельди.
Ойле умютнен биз ачыкъ-айдын арекет этемиз,
Бизлер ичюн де дува окъунъыз: Алла, биз Месихнинъ сырыны бильдиреджегимиз ичюн, Озь Сёзюне бир къапуны ачып берсин (мен бу сыр ичюн тюрьмеде отурам),
лякин севгинен ялварам. Мен, Иса Месихнинъ эльчиси Павел, энди Онынъ мабюси,