16 ве Онъа бутюн беден багълы. Беден бирлешип къошула, эр бир къысмы къатты багъларнен багълана, онынъ эр бир азасы озь ишини беджере, ве бутюн беден озюни севгинен къурып осе.
Олар Башнен алякъаны джойдылар. Бу Баштан исе бутюн беден, бугъумлар ве багъламларнен темин этилип, Алланынъ макъсадына коре осе.
Мен – юзюм асмасы олам, сиз – пытакъларысынъыз. Менде олгъан, Мен де онда олгъан адам чокъ мейва бере. Менсиз исе ич бир шей япып оламайсыз.
О вакъыт юреклеринъиз севгинен бирлешип ве мукеммель анълавнынъ байлыгъыны алып, теселли тападжакъсынъыз ве Алланынъ сырыны – Месихни биледжексинъиз.
олар азизлерни иман хызметине азырласынлар ве Месихнинъ беденини къурсунлар,
Дюнья тургъандже бу учь шей турар: иман, умют, севги. Ве оларнынъ арасында энъ буюги – севгидир.
лякин севгинен толып, акъикъатны бильдирейик ве эр бир шейде Онъа ошамагъа тырышайыкъ. О – беденнинъ Башы, Месихтир,
Огретювимизнинъ ниети – саф юрек, яхшы видждан, акъикъий иман ве олардан кельген севгидир.
Шунынъ ичюн биз токътамайып Аллагъа шукюр этемиз ки, сизлер бизден Алланынъ Сёзюни эшиткенинен, оны инсан сёзю киби дегиль, Алланынъ Сёзю оларакъ къабул эттинъиз. Бу хабер акъикъатен Алланынъ Сёзюдир, ве о, сизлерде, инангъанларда, арекет эте.
Сизлернинъ севгинъиз даа артсын ве сизге эр бир бильги ве анълав берсин деп, дува окъуйым.
иманынъызнен Месих сизинъ юрегинъизде ерлешсин. Сонъ сиз, севги сизде тамыр аткъанда ве темеллешкенде, бутюн Алланынъ азизлеринен берабер бу севгининъ кенълиги, узунлыгъы, юксеклиги ве теренлигини бутюнлей анълайджакъсыз
Акъикъаткъа бойсунып, сиз джанларынъызны элялладынъыз ве экиюзьлю олмагъан агъа-къардашлыкъ севгисинен севмеге башладынъыз. Шунынъ ичюн бир-биринъизни гъайретнен темиз юректен севинъиз.
Мен бу Къуванчлы Хабернинъ хызметчиси олдым, чюнки Алланынъ эйилик бахшышы манъа Онынъ къудрети ярдымынен берильди.
Биз Онынъ огюнде азиз ве севгиде къабаатсыз олайыкъ деп, Алла бизни Месихте дюнья яратылмасындан эвель сайлады.
Рухнынъ мейвасы исе – севги, къуванч, тынчлыкъ-аманлыкъ, сабыр, мерамет, яхшылыкъ, ишанч,
Алланынъ бизге олгъан севгисини бильдик ве бунъа инандыкъ. Алла – севгидир. Севгиде булунгъан адам Аллада булуна, ве онда Алла булуна.
Агъа-къардашлар, биз сизлер ичюн эр вакъыт Аллагъа шукюр этмек керекмиз. Бу догърудыр, чюнки иманынъыз къавийлеше, озьара агъа-къардашлыкъ севгинъиз эп арта.
Биз сизлерни не къадар чокъ севсек, Рабби бири-биринъизге ве бутюн инсанларгъа олгъан севгинъизни о къадар арттырсын ве толу япсын.
сизинъ иманнен ишлеринъизни, севгинен арекетлеринъизни ве Раббимиз Иса Месихке умютнен олгъан сабырынъызны Алланынъ ве Бабамызнынъ огюнде эр заман акъылда тутамыз.
Иса Месихте не сюннетнинъ, не сюннетсизликнинъ файдасы ёкъ, тек севгиде озюни косьтерген иманнынъ файдасы бар.
Шимди путларгъа багъышлангъан ашлар акъкъында лаф этейик. Бизим эпимизде бильгимиз бар, амма бильги адамны къопай эте, севги исе къавийлештире.
Бир беденнинъ мучелери чокъ, эр мученинъ исе озь иши бар.
Бир отьмек олгъаны киби, биз де чокъ олгъанымызгъа бакъмадан, бир беденмиз. Эпимиз бир отьмекни пайлашамыз.