14 Рух – Алланынъ адамлары къуртулсынлар ве Алланынъ шурети юксельсин деп – бизге бериледжек мираснынъ биринджи къысмыдыр.
Шу макъсатнен Алла бизни яратты ве, бериледжек байлыкънынъ биринджи къысмы киби, бизге Озь Рухуны берди.
О, устюмизге Озь тамгъасыны къойды ве юреклеримизге Озь Рухуны, бизге бериледжек байлыгъынынъ биринджи къысмыны киби, ёллады.
Алланынъ Мукъаддес Рухуны агъырттырманъыз; сизлер къуртулыш куню ичюн шу Рухнынъ муурини алгъансыз.
Сиз Алланынъ огъуллары олгъанынъыз себептен, Алла юреклеримизге Озь Огълунынъ Рухуны ёллады, ве бу Рух: «Баба, Бабачыгъым!» – деп чагъыра.
Тек дюнья дегиль, биз озюмиз де ичимизден агълаймыз. Алланынъ биринджи бахшышы олгъан Рухны алгъан олсакъ да, Алла бизни огъуллары киби аладжагъыны ве беденлеримизнинъ къуртулышыны беклеп, ах чекемиз.
Месихке ишангъанларнынъ биринджилери олгъанда, биз Онынъ шуретини юксельтмек керек эдик.
Энди сизлерни Аллагъа ве Онынъ Хайыр Сёзюне авале этем. Бу Сёзнинъ сизлерни къавийлештирмеге ве Алланынъ эписи азизлеринен берабер сизлерге мирасны бермеге кучю бар.
Санъа шукюр этемиз, эй, Алла, шукюр этемиз, чюнки Сенинъ Адынъ якъын. Адамлар аджайип ишлеринъни айтып берелер!
Амма сизлер – сайлангъан бир сой, падишалыкъ япкъан руханийлер, азиз миллет, Алла Озюнинъ халкъысынъыз. Сизлер Онынъ энъ гузель чизгилерини бильдиринъиз деп, Алла сизлерни къаранлыкътан Озюнинъ аджайип ярыгъына чагъырды.
Озюнъизге ве бутюн сюрюге, яни Алланынъ иманлылар джемиетине, козь-къулакъ олунъыз. Мукъаддес Рух сизлерни джемиетке къаравул ве чобан этип къойды, Алла оны Озь къанынынъ фиятына сатын алды.
Бу вакъиалар юзь берип башлагъанда, догъру турып башынъызны котеринъиз, чюнки энди къуртуладжакъ вакътынъыз якъындыр!
Сиз Алланынъ арекети ичюн Иса Месихнен бирлештинъиз. Иса бизим ичюн Алланынъ икмети олды, бизни акълады, азиз этти ве къуртарды.
Онда биз Алланынъ халкъы олдыкъ; эписини Озь истегинен беджерген Алла буны япмагъа эвельден къарар чыкъарды.