23 Эй, Сион халкъы, Алланъыз РАББИде къуван ве шенъленинъиз! О, ягъмурны сизге тамам кереги къадар береджек, ве, эвельки киби, кузьде ве баарьде ягъмурны ягъдыраджакъ.
Раббиде олып, эр вакъыт къуванынъыз! Даа айтам: къуванынъыз!
Мен сизге ягъмурны вакътына берерим, топракъ берекет кетирир, тарла тереклери де мейва берерлер.
Айдынъыз, РАББИни таныйыкъ, Оны бильмеге тырышайыкъ. Ярыкъ танъда пейда олгъаны киби, О да пейда оладжакъ. Ягъмур кельгени киби, О бизге келир. Баарьнинъ сонъунда ягъмур киби, О, топракъны суварыр».
о вакъыт О, дегенини: «Мен топрагъынъызгъа вакъты-вакътына кузь ве баарь ягъмурларыны ёлларым ве сиз ашлыкъны джыярсынъыз, яш шарапны ве зейтюн ягъыны япарсынъыз.
Оларны савураджакъсынъ, оларны ель алып дагъытаджакъ, боран алып кетеджек. Сен исе РАББИде къуванаджакъсынъ, Исраильнинъ Азизинен макътанаджакъсынъ.
Исраиль озюнинъ Яратыджысындан севинсин, Сион огъуллары озь Падишасындан къувансын!
Бойлеликнен, агъа-къардашларым, Раббиде къуванынъыз! Айны бу шейлер акъкъында язмагъа мен эринмейим, олар сизни белядан къорчалайджакъ.
РАББИден баарьки ягъмурны соранъыз. РАББИ кучьлю ельни ве сагъанакъны ёллайджакъ ве эр кеске тарласына осюмликлерни береджек.
РАББИнинъ сеси янгъан атеш чыкъара.
Тарланъызда сачкъан урлукъларгъа Рабби ягъмур ягъдыраджакъ; топракъ береджек махсуллар бол ве берекетли оладжакъ. О куню айванларынъ кениш отлакъларда отлап юреджеклер.
Сагъанакъ киби огреткеним ягъар, чыкъ киби лафым тюшер, ягъмур киби янъы откъа ислер, ягъмурчыкъ киби ешилликке олур.
РАББИ санъа Озь зенгин хазинесини, кок къапуларыны ачаджакъ, топрагъынъа вакъты-вакътына ягъмур ягъаджакъ ве къолунъ эр бир япкъан ишини берекетли япаджакъ. Сен чокъ миллетлерге борджкъа береджексинъ, озюнъ исе борджкъа алмайджакъсынъ.
Биз – акъикъий сюннетмиз: Рухнынъ вастасынен Аллагъа ибадет этемиз, Иса Месихнен макътанамыз ве беден бельгилерине ишанмаймыз.
Эфраим къараман киби оладжакъ. Шарап ичкен киби, юреклери шенъленеджек. Огъуллары буны корип, къуванаджакъ, юреклери РАББИде севинеджек.
«РАББИ, бизим Алламыз озь вакътында, эм баарьде, эм кузьде бизге ягъмурларны бере, оракъ вакъты ичюн афталарны сайлай. Айдынъыз, Ондан къоркъайыкъ!» – деп тюшюнмедилер.
Онынъ эмирине коре сарынчкъалар пейда олды, сайысы олмагъан чегерткилер чыкъты.
Онынъ ичюн ягъмурлар кесильди, баарь ягъмуры да ягъмады. Сенинъ бетинъ – ороспунынъ бетидир, ич де утанмадынъ-арланмадынъ.
РАББИде буюк къуванч тападжагъым, Аллам ичюн джаным шенъленеджек. О манъа къуртулыш урбаларыны, инсафлыкъ урбасыны кийдирди. Киевге, руханийге киби, башыма сарыкъ къойды, бир келинни киби, ильванларнен безетти.
О заман сизлер онъгъа я да солгъа урулгъанынъызда, артынъыздан, къулакъларынъызгъа: «Мына ёлдыр, бу ёлдан кетинъиз», – дегенлерини эшитеджексинъиз.
Падишанынъ ачыкъ бакъышында – омюр, онынъ разылыгъы – ягъмур кетирген булут кибидир.
РАББИнинъ ниети исе эбедий тура, Онынъ юрегининъ мурады несильден несильге кече.
Лякин бинъ мелектен онынъ тарафыны туткъан бир мелек олса, ве о, адамгъа догъру ёлны косьтерсе,
Эй, Сион къызы, чокъ къуван! Къуванчтан къычыр, эй, Ерусалим къызы! Мына, сенинъ падишанъ санъа келе! О, къабаатсыз. О, къуртарув бере. О, алчакъгонъюлли, эшек устюнде, эшек баласы устюнде отура!
– Мен оракъ вакътындан учь ай эвель ягъмур ягъдырмадым. Бир шеэрге Мен ягъмур ягъдырдым, башкъа шеэрге исе ягъдырмадым. Бир топракъ пайы ягъмургъа тойды, башкъа пай исе ягъмурны корьмейип къуруды.
Сион огъуллары энъ яхшы темиз алтын киби къыйметли эди; насыл этип, оларнынъ къыймети балчыкъ бардакъкъа, чёльмекчининъ япкъанына тенъ олды?
Ехуданы, яй киби, кереджегим, ве Эфраимни, окъ киби, къулланаджагъым. Эй, Сион! Мен сенинъ огъулларынъны юнанларнынъ огъулларына къаршы къояджагъым, сени дженкчининъ къылычы киби япаджагъым.
Озюни эр вакъыт акъылларына кетире эди. Коктен ягъмур ягъдырып, берекетли заманлар бере, тенинъизни аш-сувнен, юреклеринъизни къуванчнен толдурып, сизлерге эйилик япа эди, – деп къычырдылар.
Бизге эбедиен гъазапланаджакъсынъмы? Несильден несильге гъазабынъны сачаджакъсынъмы?
о вакъыт оларны коклерден эшит, къулларынъ олгъан Исраиль халкъынынъ гуналарыны багъышла. Оларгъа догъру ёлны косьтер ве халкъынъа мирас оларакъ берген топрагъынъа ягъмур ягъдыр!
Я инсанларны джезаламакъ, я топракъны сувармакъ, я мерамет косьтермек ичюн ягъмурны ягъдырыр.
О, Озь Сёзюни Якъупкъа бильдирди, Озь низамнаме ве къарарларыны Исраильге берди.
Оларны да, Меним дагъымнынъ чевресини де берекетли япаджагъым ве вакътында ягъмурларны ягъдыраджагъым. Ягъмурлар берекет кетиреджеклер.