5 Эй, сархошлар, уянынъыз! Эй, шарап ичкенлер, агъланъыз ве сызланъыз, – агъызларынъыздан юзюм шырасыны тартып алдылар!
Эй, байлар, шимди сизлер динъленъиз! Башынъызгъа тюшеджек белялардан окюрип агъланъыз!
Индже кетенден япылгъан мор урбалар кийип, эр кунь кейф-сефа сюрип яшагъан бир зенгин адам бар экен.
Олар халкъымны джереп чекип болюштилер, яш огъланларны ороспуларгъа денъиштирдилер, яш къызларны шарапкъа саттылар ве сархошлангъандже ичтилер.
Эй, руханийлер, чувал безинен къушанып, агъланъыз! Къурбан ерининъ янында хызмет эткенлер, зар чекинъиз! Эй, Алламнынъ хызметчилери, Алланынъ Эвине киринъиз, чувал безинде геджеленъиз. Алланъызнынъ Эвинде ашлыкъ ве ичерлик бахшышы къалмады.
Эй, ыргъатлар, бетлеринъизни къызартынъыз, эй, багъджылар, агъланъыз, – тарлаларнынъ берекети гъайып олды, богъдай ве арпа ич къалмады.
– Инсан огълу! Пейгъамберлик эт ве бойле айт: РАББИ-ТААЛЯ шойле дей: – Агъланъыз, «Вай, беля куню!» – денъиз.
Онынъ ичюн чувал токъумасына сарылынъыз, аджджы агъланъыз, РАББИнинъ янгъан ачувы бизден къайтмайджакъ.