16 Козюмиз огюнде ашымыз алынды, Алламызнынъ Эвинден шенълик ве къуванч айырылды.
Бабаларымыз бу ерни озь къылычынен алмадылар, къолларынынъ кучьлери оларны къуртармады, тек Сенинъ онъ къолунъ, Сенинъ кучюнъ, юзюнънинъ ярыгъы оларны къуртарды, чюнки Сен олардан разы эдинъ.
Эй, руханийлер, чувал безинен къушанып, агъланъыз! Къурбан ерининъ янында хызмет эткенлер, зар чекинъиз! Эй, Алламнынъ хызметчилери, Алланынъ Эвине киринъиз, чувал безинде геджеленъиз. Алланъызнынъ Эвинде ашлыкъ ве ичерлик бахшышы къалмады.
О адам исе бойле дейджек: «Бир шей япмагъа мумкюн дегилим! Эвимде не отьмек, не урба бар! Мени ёлбашчы этменъиз!»
Не де бахтлыдыр адалетли укюм эткенлер, эр вакъыт догъру япкъан адамлар!
Инсафлылар буны корип, къоркъаджакълар, онынъ устюнден кулип, дейджеклер: