5 Озюме багъчаларны ве паркларны асрадым, анда чешит тюрлю мейва тереклерини осьтюрдим.
Ехуданынъ падишасы Цидкия ве эписи аскерлер оларны корип, къачтылар, геджесинен падишанынъ багъчасындан эки дивар арасындаки къапудан кечип, Арава ёлунен кеттилер.
– Севгилим кетти багъчасына, къокъулы отлар бостанына, багъчада айванларны отлатмагъа, занбакъларны топламагъа.
Меним къызкъардашым, келиним – килитленген багъча, къорчалангъан бир къую, къапалы бир чокъракъ.
Даа бир мектюп падишанынъ орманларыны къорчалагъан Асафкъа яз. О манъа Алланынъ Эви янындаки къаленинъ къапулары ичюн, эм де шеэр диварлары ве мен яшайджакъ эв ичюн агъач берсин. Алла манъа ярдымджы олгъаны ичюн, падиша манъа мектюплер язып берди.
Сен – нар багъчасысынъ! Анда энъ яхшы мейвалар, къына ве нард ягълары,
– Уян, эй, шималь ели, сен де кель, эй, дженюп ели! Багъчама эс де, онынъ гузель къокъуларыны сач. Севгилим багъчасына кельсин, татлы мейваларыны ашасын!
– Къызкъардашым, келиним! Мен багъчама кирдим, мюрюмни къокъулы отларымнен топладым, солакъ балымны ашадым, шарабымны сютюмнен ичтим. – Эй, достлар! Ашанъ, ичинъ! Эй, севгилилер! Севгиден сархош олунъ!