4 Буюк ишлер яптым мен: озюме эвлер къурдым, юзюм багъларыны сачтым.
Бу сёзлер шу дакъкъасы беджерильди: Невукъаднеццар адамлардан къувулгъан эди. Бугъа дайын, отны ашай эди. Онынъ бедени коктеки чыкънен сылана эди. Сонъ сачлары – гриф къанатлары киби, тырнакълары – къушнынъ тырнакълары киби осьтилер.
Севгилиме бир йыр йырлайым. Севимли достум бу йырны юзюм багъы акъкъында йырлады. Берекетли байырнынъ устюнде Севгилимнинъ бир юзюм багъы бар эди.
Кель, севгилим, чёльге чыкъайыкъ, койлерде геджелейик.
– Ах, не гузельсинъ, ярем, не гузель! Козьлеринъ тамам гогерджин козьлери кибидир!
Бутюн дагъ къушларыны Мен билем, кийик айванлар да Меним алдымда.
О, даа сахрада къуллелер къурды ве чокъ къуюлар къаздырды, чюнки онынъ Шефелада ве тегизликте чокъ айваны бар эди. Онынъ дагъларда ве Къармелде топракъны ишлеген къуллары ве юзюмджилери де бар эди, чюнки о, топракъны пек севе эди.
Сулейман фыравуннынъ къызыны Давут Шеэринден алып: – Меним апайыма Давутнынъ эвинде, Исраиль падишасынынъ эвинде яшамагъа олмаз, чюнки РАББИнинъ Сандыгъы кирген ерлер азиздир, – деп, апайыны онъа къурып берген эвге кочюрди.
Рамалы Шимий юзюм багъчаларыны идаре эте эди, шефамлы Завдий исе юзюмден япылгъан шарап ичюн джевапкяр эди.
– Бабаларымыз арасындаки анълашма тизильген эди. Энди биз де арамызда анълашма тизейик. Мына санъа бахшыш оларакъ алтын ве кумюш ёллайым. Сен исе Исраиль падишасы Баашанен олгъан анълашманъны боз, сонъ о, топрагъымдан кетсин, – деди.
Сулейман РАББИнинъ Сарайыны, падиша сарайыны ве о истеген эписи шейлерини къурып битирген сонъ,
Авишалом даа сагъ олгъанда, падишалар вадийинде озюне абиде яптырды, «Меним адымны сакълайджакъ огълум ёкъ», – деди ве абидеге озюнинъ адыны берди. Шунынъ ичюн аля бугунь о «Авишаломнынъ Абидеси» деген ад ташый.
Сонъ олар бойле дедилер: – Келинъ, озюмизге шеэр ве башы кокке тийген къулле къурайыкъ; бутюн ер юзюнде дагъылмайыкъ деп, озюмизге нам къазанайыкъ.