Къулларым оларны Ливандан Акъ денъиз ялысына алып келирлер, сонъ мен оларны бири-бирлерине багълап, денъизден сен манъа бельгилеген ерге кетиртирим, о ерде дагъыттырырым, ве сен оларны алырсынъ. Амма сен де меним истегимни яп: меним эвиме аш кетирт.
«Ахмакънынъ башына кельгени, меним де башыма келеджек, – дедим озь-озюме. – Ойле олса, о къадар икметли олгъанымдан не файда?» «Бу да бошуна», – деп тюшюндим.