«Бар да, Шушанда олгъан эписи ехудалыларны топла. Мен ичюн ашамакътан вазгечинъиз, учь кунь не гедже, не куньдюз ашаманъыз-ичменъиз. Мен де хызметчи къызларымнен берабер ашамакътан вазгечерим. Сонъ, къанунгъа къаршы олса да, падишанынъ янына барарым. Эгер мен ольсем – олерим».
Сонъра Узеир турып, Алланынъ Эвинден кетти, Эльяшивнинъ огълу Ехохананнынъ эвине кетти. Анда келип, бир шей ашамады ве сув ичмеди, эсирликтен кельгенлернинъ имансыз иши себебинден агълады.
Корнелий джевап берип: – Бундан дёрт кунь эвель, айны шу вакъытта, саат учьте, мен эвимде дува окъумакъта эдим. Бирден йылтырагъан урба кийген бир адам огюмде пейда олды.