17 Шимди, Алламыз, къулунънынъ дувасыны ве ялваргъаныны эшит! Я Рабби, Озюнъни тюшюнип, айдын юзюнъни бозулгъан Азиз Еринъе чевир.
Сион дагъы бакъымсыз къалды, устюнде тилькилер юрелер.
Алла не къадар сёз берген олса, Месих эбет-эбет эр бир шейни ерине кетирди. Шунынъ ичюн биз Аллагъа шукюр этип, Месихнинъ Адынен «Амин» деймиз.
«Онынъ елькесиндеки юкни енгиллештирдим, къоллары сепетлерден къуртулды.
Чалгъы ачынъыз, даре урунъыз, татлы сесли сантыр ве арфаны чалынъыз!
Шеэрни ярыкълатмакъ ичюн не кунеш, не ай керек; оны Алланынъ Шурети ярыкълатаджакъ; шеэрге Къозу нур сачаджакъ.
Шимдигедже Меним Адымдан Бабадан ич бир шей сорамадынъыз. Соранъыз ве аладжакъсыз, ве къуванчынъыз там оладжакъ.
Я Рабби, эшит! Я Рабби, багъышла! Эшит ве арекет эт, я Рабби! Аллам, Озюнъни тюшюнип, кечикме, чюнки эм шеэр, эм халкъ – Сенинъкидир, анда Намынъ булуна!
Баш чалгъыджы ичюн. Аль-хаггиттит. Асафнынъ зебуры.
Баш чалгъыджы ичюн. Давутнынъ зебуры. Йыр.
Инсафнен къурбанлар чалынъыз ве РАББИге ишанынъыз!
Сенинъ къулакъларынъ дикъкъатлы олсун, Сенинъ козьлеринъ ачыкъ олсун! Сенинъ къулунънынъ дувасыны эшит! Гедже-куньдюз мен Сенинъ огюнъде Исраиль огъуллары, Сенинъ къулларынъ ичюн дувалар этем. Исраиль огъуллары япкъан гуналар ичюн тёвбе этем. Мен де, бабамнынъ эви де Сенинъ огюнъде гуна яптыкъ.
Буны Озюм ичюн, тек Озюм ичюн япам, Адымны яманламасынлар да! Меним шуретимни кимсеге бермейджегим.
Лякин Сенинъ къулунънынъ дувасына ве ялварувларына дикъкъат эт, РАББИ-Таалям! Бугунь Сенинъ огюнъде ялваргъан къулунънынъ чагъырувыны ве дувасыны эшит!
Алла котерильсин, душманлары дагъылсын, Оны кореджек козю олмагъанлар Онынъ алдындан къачып кетсин!
«Мен бельгилеген вакъыт кельгенде, догърулыкънен суд этеджегим. Сэла
Янъы ай пейда олгъан куню бору чалынъыз, толу ай куню, байрамымыз кунюнде!
Сен сесимни эшиттинъ, «Къулагъынъны къапатма, къуртар, ярдым эт манъа», – дедим.