6 Сонъра бу баш везирлер ве виляетлер башлыкълары падишагъа сюрюнен келип, онъа: – Дарьявеш падиша! Эбедий яша!
– Падиша! Эбедий яша! Къулларынъа тюшюнъни айт, ве биз онынъ манасыны тарифлермиз, – дедилер.
Даниял падишагъа: – Падиша! Эбедий яша!
Падишагъа бойле дедим: – Эбедиен яшасын падиша! Мен гъамлы олмайыммы? Баба-деделеримнинъ къабирлери олгъан шеэр бозулгъан, шеэр къапулары атеште якъылгъан.
Падишанынъ анасы огълунынъ ве онынъ мырзаларынынъ сеслерини эшитип, зияфет эвине кирди ве бойле деди: – Падиша, эбедий яша! Тюшюнджелеринъ сени къоркъузмасын, чырайынъ да ап-акъ кесильмесин!
Сонъ Павелни чагъырдылар. Тертулл оны къабаатламакъ ичюн сёз алды: – Эй, мухтерем Феликс, сенинъ укюмдарлыгъынъда аманлыкъ ичинде яшаймыз, халкъымыз ичюн янъы къанунлар чыкъарып, чокъ къайгъырасынъ.
О заман шу адамлар сюрюнен келип, Даниялнынъ озь Алласына дува этип мерамет сорагъаныны корьдилер.
Олар: – Падиша, эбедий яша!
Мукъаддес булунгъан еринъде Сени корьгеним киби, къудретинъ ве шуретинъни корьмеге истейим.
Эй, Алла, коклерден де юкъарыгъа чыкъ, шуретинъ бутюн ер юзюни къапласын!