5 Тамам о вакъыт бир къол пейда олды ве лампатнынъ къаршысында падиша сарайы диварынынъ киречинде пармакълары бир шей яздылар. Падиша язгъан къолны корьди.
О куньлер кечкен сонъ исе, мен, Невукъаднеццар, кокке бакътым, ве меним акъыл-идрагъым озюме къайтты. Мен Алла-Таалягъа шукюрлер эттим. Эбедий Яшагъанны урьмет эттим ве Оны намлы сайдым. Онынъ акимдарлыгъы эбедиендир, Онынъ падишалыгъы несильден несильге кече.
О, бизге къаршы язылгъан, борджларымызны бильдирген эльязманы ёкъ этти, оны бизден алып, хачкъа мыхлады.
яман адамларнынъ шенълиги къыскъадыр, алласызларнынъ къуванчы бир аньдир.
Мына, бу языларны окъумакъ ве манъа онынъ тарифини айтмакъ ичюн, манъа акъыллы адамлар ве фалджылар кетирильген эдилер. Амма олар манъа буны тарифлеп оламадылар.
Падишанынъ эписи акъыллы адамлары кирдилер, амма падишагъа языларны окъуп, онынъ тарифини айтып оламадылар.
О заман акъыл-идрагъым манъа къайтты, ве падишалыгъымнынъ шерефи ичюн юксек шаным ве эвельки буюклигим манъа къайтты. Сонъ меслеатчыларым ве мырзаларым мени таптылар, ве мен озь падишалыгъыма къайтарылдым, ве меним буюклигим даа зияде юксельди.
Сыкъ опькени эшитип, юрегини инатландыргъан адам апансыздан эляк олур, – арткъа ёлу олмаз.
Шарап иче эдилер ве алтын, кумюш, бакъыр, демир, агъач ве таштан япылгъан аллаларыны макътай эдилер.
О вакъыт падишанынъ чырайы денъишти, онынъ тюшюнджелери оны шашырдылар, онынъ бель багъламлары такъаттан кесильдилер, тизлери де бири-бирине урунып башладылар.
Вавилон падишасы олар акъкъында хабер алды, ве эллеринде такъат къалмады. Оны агъры сарды, ве догъургъан къадынны киби, оны дерди тутты.