20 Амма онынъ юреги кибирленгенде, руху мераметсиз олып, о, макътанып юзьсюз шейлер япкъанда, о, падиша тахтындан алып ташлангъан, эм де шурети ондан алынгъан эди.
Ич кимсе гунагъа алданмасын, юрегини таш киби этмесин деп, «бугунь» демеге даа мумкюн олгъанда, бири-биринъизге эр кунь акъыл огретинъиз.
Падиша ве онынъ апайына бойле айт: – Ерге отурунъыз! Шуретинъизнинъ таджы башынъыздан тюшти.
Невукъаднеццар падишагъа Алланынъ Адынен ант бергенине бакъмадан, Цидкия онъа къаршы котерильди. Цидкия энъсесини къатты этти, юрегини де таш киби япты ве Исраильнинъ Алласы РАББИге къайтмады.
Амма олар динълемедилер, РАББИ олгъан Алласына иман этмеген бабалары киби, инат олдылар.
Сен халкъымны даа йибермейип, онъа къаршы турасынъ.
Кибир артындан – эляк, къопайлыкъ артындан – йыкъылув келир.
Сизге айтам: бу адам, фериседен зияде акъланып, эвине къайтты. Озюни юксельткен эр бир адам алчакъта оладжакъ, озюни алчакъ туткъан исе юксельтиледжек.
– Исраильнинъ Алласы, Ордуларнынъ РАББИси бойле дей: Бакъынъыз! Мен бу шеэрге ве чевресиндеки эписи койлерге айткъан бутюн беляларны тюшюреджегим. Олар энъселерини къаттырып, инат олдылар, сёзлеримни динълемедилер, – деди.
Кибирли юректен РАББИ нефретленир, керчектен де, о джезасыз къалмаз.
– Мысыргъа къол туткъанлар ёкъ оладжакъ, онынъ макътангъан къудрети йыкъыладжакъ. Мигдолдан Севенегедже адамлар къылычнен къырыладжакълар, – дей РАББИ-ТААЛЯ.
Эй, Дивон шеэринде яшагъан къыз! Шуретли еринъден тюш, къуру топракъ устюнде отур; Моавны ёкъ этиджи санъа келеджек, къалелеринъни йыкъаджакъ.
– Эй, Вавилон къызы, тюш ашагъы, ерге отур! Эй, къасдийлилернинъ къызы, тахт ёкъ, топракъкъа отур! Эндиден сонъ санъа: «Назик, салтанатлы», – демейджеклер.
Не ичюн мысырлылар ве фыравун дайын, юрегинъизни таш киби къаттырасынъыз? Олар исраиллилерни йибермегендже, РАББИ оларны агъыр джезалады. Сонъ исраиллилер кеттилер.
Шимди мен билем ки, РАББИ эписи аллалардан буюк; О, бойле шейлер япып, исраиллилерни гъурурлы мысырлыларнынъ аллаларындан къуртарды, – деди.
Шунынъ ичюн РАББИ-ТААЛЯ шойле дей: О, юксек бойлу олгъаны ичюн, даллы тёпесинен булутларгъа узангъаны ичюн, юксеклигинден гъурургъа толгъаны ичюн,
Теке пек юксельди, лякин о къуветлешкен вакъытта буюк бойнузы къырылды ве къырылгъан бойнузнынъ ерине дёрт тарафкъа бакъкъан дёрт буюк бойнуз чыкъты.
Падиша истегенине коре арекет этеджек. О, пек юкселеджек, озюни эписи аллалардан даа буюк саяджакъ, аллаларнынъ Алласы акъкъында куфюр сёзлер айтаджакъ ве, Алла бутюнлей ачувланмагъандже, истеген ишлерини беджереджек. Къарар этильген шей оладжакъ.
Фыравун бильмек ичюн адамларны ёллады, ве, иште, Исраиль огъулларынынъ бутюн айванларындан бири ольмегенини бильди. Лякин фыравуннынъ юреги таш киби эди, ве о, исраиллилерни йибермеди.
Лякин Хизкиянынъ юреги пек юксельди, ве о, онъа косьтерильген эйиликке къаршылыкъ бермеди. Шунынъ ичюн онынъ башына, Ехудагъа ве Ерусалимге гъазап тюшти.
Он эки ай кечкен сонъ, Вавилондаки озюнинъ сарайында кезинип, падиша:
Бу сёзлер даа падишанынъ агъзында олгъанда, коктен сес эшитильди: «Невукъаднеццар падиша, санъа айталар! Падишалыкъ сенден кетти!