Biblia Todo Logo
Bib sou entènèt

- Piblisite -




Даниял 4:27 - Мукъаддес Китап

27 – Бу – буюк Вавилон дегильми? Мен оны падиша отургъан ер олмагъа ве буюклигимни шерефлемеге кучьлю къудретимнен къурдым, – деди.

Gade chapit la Kopi




Даниял 4:27
44 Referans Kwoze  

Ким бильсин, бельки Алла къарарыны денъиштирир ве бизге языкъсыныр, Озь атешли гъазабыны бизден чевирир, ве биз эляк олмамыз.


Энди бу яманлыгъынъдан тёвбе этип, Аллагъа ялвар, бельки юрегинъдеки ниетинъни багъышлар.


Джан-юректен садакъа беринъиз, сонъ эр шей сиз ичюн элял олур! – деди.


Хырсызлыкъ япкъан адам башкъа хырсызлыкъ япмасын, амма чалышып, озь къолларынен яхшылыкъ япсын ве мухтадж олгъанларнен бир шейнен болюшсин.


Агъа-къардашлар, сизлер азатлыкъкъа чагъырылгъан эдинъиз. Тек бу азатлыкъ беден истеклерини беджереджегине себеп олмасын, лякин бири-биринъизге севгинен хызмет этинъиз.


Мерамет ве садыкълыкъ къабааттан арындыра, РАББИден къоркъу белядан къуртара.


Эр шейден эвель бири-биринъизни джан-юректен севинъиз, чюнки севги чокъ гуналарны багъышлай.


– Тёвбе эткенинъизни озь ишлеринъизнен исбат этинъиз!


кимсени хорламаса, онъа борджлу олгъангъа залогыны къайтарып берсе, кимсени чайпамаса, отьмегини ачларгъа берсе ве чыплакъларны кийиндирсе,


Гуналарыны гизлеген адам хайырыны корьмез, тёвбе этип оларны ташлагъангъа исе мерамет этерлер.


– Ахав Меним огюмде насыл баш эггенини коресинъми? О Меним огюмде башыны эггени ичюн, Мен оны яшайышы девамында белягъа огъратмам. Онынъ огълу заманында союны беляларгъа огъратырым, – деди.


Башта Дамаскта, сонъ Ерусалимде ве бутюн Еудие топракъларында яшагъанларны, сонъ башкъа ерлердеки миллетлерни тёвбе эттирип, Аллагъа къайтмагъа ве тёвбеге ярашкъан ишлерни беджермеге чагъыра эдим.


Рухнынъ мейвасы исе – севги, къуванч, тынчлыкъ-аманлыкъ, сабыр, мерамет, яхшылыкъ, ишанч,


Иса Месихте не сюннетнинъ, не сюннетсизликнинъ файдасы ёкъ, тек севгиде озюни косьтерген иманнынъ файдасы бар.


Раббиден къоркъмакъ не олгъаныны билип, биз Ондан къоркъмагъа башкъа адамларны да огретемиз. Алла бизим не олгъанымызны яхшы биле. Мен ишанам ки, сизинъ виджданынъызда сиз де бизни билесинъиз.


Павел инсафлыкъ, озюни тутув ве келеджек Ахирет куню акъкъында айткъанда, Феликс къоркъып: – Энди кет, вакъыт тапкъанымда, сени кене чагъырырым, – деди.


Ким бильсин, бельки О, фикирини денъиштирир ве сизни аджыр, сизге берекет берер, Алланъыз РАББИге ашлыкъ ве ичерлик бахшышларыны кетирмеге ёл ачар.


Кунь батмаздан эвель, залогыны мытлакъа къайтар. Сонъ о, урбасынен япынып юкълар ве санъа яхшылыкъ тилер. Алланъ олгъан РАББИнинъ козю огюнде бу иш санъа инсафлыкъ деп сайыладжакъ.


Мен сизлерни яшамакъ ичюн ерлештирген шеэрни бакъынъыз, онынъ ичюн РАББИге дува этинъиз. Шеэр аманлыкъта олса, сизлерде де тынчлыкъ-аманлыкъ олур.


– Бермезлер, – деди Йирмея. – Мен санъа айткъан РАББИнинъ сёзюни динъле. О заман эписи яхшы олур, ве сен джанынъны къуртараджакъсынъ.


Сонъ олар бойле дедилер: – Келинъ, озюмизге шеэр ве башы кокке тийген къулле къурайыкъ; бутюн ер юзюнде дагъылмайыкъ деп, озюмизге нам къазанайыкъ.


Сен ичинъден: «Бу байлыкъны манъа къуветим ве буюк къудретим кетирди», – деме деп,


Амма душманларынынъ ачувы ичюн шуны япмам. Ёкъса, душманлары буны янълыш анълап, айтар: “Бизим къудретимиз улу, РАББИнинъ иши дегильдир бу!”»


Къопайлыкъ артындан – масхаралыкъ келе, алчакъ гонъюль иле – икмет.


«Эр шейни къолумнынъ кучюнен яптым, акъыл-идрагъымнен къазандым, – деди падиша. – Мен акъыллым! Халкъларнынъ сынъырларыны ёкъ эттим, хазинелерини тартып алдым, кучьлю бугъа киби, тахтларында отургъанларны йыкътым.


Эй, къасеветсиз яшап, назлы олгъан, ичинден: «Манъа тенъ кельген дюньяда ёкътыр, тул къалмайджагъым, балаларымнынъ ольгенини корьмейджегим», – деген! Буны динъле:


Яманлыгъынъа ишандынъ; «Мени кимсе корьмей», – дединъ. Акъылынънен бильгинъ сени ёлдан урды, ичинъден: «Менден башкъасы ёкъ», – дединъ.


Оларгъа бойле айт: РАББИ-ТААЛЯ шойле дей: – Фыравун, Мысыр падишасы! Мен санъа къаршым! Сен озенлернинъ ичинде яткъан буюк джанаварсынъ. Сен: «Нил дерьясы менимки, мен оны озюме яптым», – дейсинъ.


Мысыр мемлекети бакъымсыз сахра оладжакъ. О заман Мен – РАББИ олгъанымны билирлер. «Нил дерьясы менимки, мен оны озюме яптым», – дегенинъ ичюн,


Сизлер Ло-Девар шеэрини енъгенинъизге къуванасыз ве: «Къарнаим шеэрини озь кучюмизнен запт эттик», – дейсиз.


Олар боран киби келип кечелер, лякин къабаатлы олурлар, чюнки оларнынъ алласы – озь кучюдир.


Тантаналы шеэр, гъамсыз шеэр, озь ичинде: «Мен барым, меним киби башкъасы ёкъ», – деген шеэр бойле харабеге чевириледжек. Бу шеэр къоркъунчлы харабе олды, кийик айванларнынъ къобасына чевирильди! Янындан кечкен эр бири сызгъырып, къолуны саллайджакъ.


Swiv nou:

Piblisite


Piblisite