20 ве Даниял Коктеки Аллагъа шукюр этип бойле деди: – РАББИнинъ Ады асырдан-асыргъа шан-шуретли олсун, чюнки акъыл ве къудрет Онынъкидир!
Ехуда РАББИнинъ мукъаддес мескени олды, Исраиль де – Онынъ падишалыкъ эткен ери.
Акъыл ве кучь Аллададыр, огют ве анълав Ондадыр.
Олар кучьлю сеснен айттылар: – Къурбан оларакъ союлгъан Къозу кучь ве зенгинликке, икмет ве къудретке, шан ве шуретке, эм де бинъ шукюрлерге ляйыкътыр!
Ниетлери – буюк, ишлери – эсапсыз! Козьлеринъ инсан огъуллары туткъан бутюн ёлларына ачыкътыр. Эр кеске туткъан ёлуна ве эткен ишлерине коре бересинъ!
О, юнь киби къар ягъдыра, куль киби къырав сача.
Сизлерни йыкъылувдан сакъламагъа, Озюнинъ Шурети огюне сизни къабаатсыз алда буюк къуванчнен къоймагъа Бильгенге,
Насиат ве идракъ мендедир, мен – акъылым, менде – къудрет.
– Озь Исраиль халкъына дегени киби раатлыкъ берген РАББИге шукюрлер олсун! – деди. – Къулу олгъан Мусанен берип йиберген сёзлеринден ерине кельмеген бир хайыр сёзю къалмады.
Бизге ёлдан урулмагъа берме, яманлыкътан къорчала.
Олар къылычтан олюм кореджеклер, кийик копеклерге аш оладжакълар.
Сонъ Ехошафат халкънен акъыл танышты ве РАББИге йырламагъа йырджылар къойды. Олар Онынъ мукъаддес шуретини макътайджакъ, аскерлернинъ огюнде кетеджек ве: «РАББИни макътанъыз, чюнки эбедийдир Онынъ севгиси!» – дейджек эдилер.
Сонъ Давут бутюн топлашувгъа: – РАББИге, Алланъызгъа шукюр этинъиз, – деди. Ве бутюн джемаат бабаларынынъ Алласы олгъан РАББИге шукюр этти, РАББИнинъ ве падишанынъ огюнде эгилип, ерге къапанды.
Душманларынъны сенинъ къолунъа берген Юдже Аллагъа шукюрлер олсун! Сонъ Ибрам Мелкиседекке эписининъ он пайда бир пайыны берди.
Исраиль Мысырдан чыкъкъанда, Якъупнынъ сою ябанджы тильде лаф эткен халкътан айырылгъанда,
Сен Даниялдан икметлисинъ, санъа белли олмагъан шей ёкъ.
Левийлилер Ешуа, Къадмиэл, Баний, Хашавнея, Шеревья, Ходия, Шеванья, Петахья: – Турунъыз, Алланъыз РАББИге даимий шукюрлер этинъиз! – дедилер. – Сенинъ шуретли Адынъ макътансын! О, бутюн шукюр ве макътавдан юксек олсун!