18 Инсангъа ошагъан бирев кене манъа тийип, мени къуветлендирди
Амма адам огълуна ошагъан бири дудакъларыма тийди, ве мен агъзымны ачып, лаф этип башладым. Къаршымда тургъангъа: – Эфендим! Мен корьген шей мени пек эеджанландырды, ве мен такъаттан кесильдим.
Шу арада коктен бир мелек Исагъа корюнип, Онъа къувет бере башлады.
О меннен лаф эткенде, мен эсимни джойып, бетимнен ерге ята эдим. Лякин о манъа токъунып, мени аякъкъа турсатты
Онынъ шуретли къудретинен къуветлешип, эр шейге сабырлы ве чыдамлы олунъыз; къуванчнен
Манъа кучь берген Иса Месихнинъ ярдымынен эр шейни япып олам.
О, Озь шуретининъ байлыгъына коре, Озь Рухунен сизинъ ичинъизде олгъан инсанда сизге къуветли олмагъа такъат берсин,
О ерде бир къач вакъыт отурып, кене ёлгъа чыкъты. Галатия ве Фригия топракъларыны бир-бир артындан айланып чыкъып, Исанынъ шегиртлерини иманында къавийлештирди.
Лякин Мен, имандан таймасын, деп сен ичюн ялвардым. Сен Манъа къайтып кельгенинъде, къардашларынънынъ иманыны къавийлештир, – деди.
Сонъ манъа бир къол токъунды, мени котерди, ве мен тизлеримнен къолларымда турдым.
О, буюк кучюнен манъа къаршы чыкъармы? Ёкъ! Лякин О, мытлакъа мени динълер эди.
сёзлернен сизни юреклендирип, дудакъларымнен сизге гонъюль берер эдим.
Бир кунь Давут, Шаул оны къыдырып юргенини бильди. О озю Зиф сахрасындаки Хореште эди.
Мен, Даниял, корьген руямнынъ манасыны тюшюнип отургъанымда, акъайгъа ошагъан бири къаршымда турды.
Юргенимде де, раатлангъанымда да Сен мени бакъасынъ, бутюн ёлларымны Сен эвельден билесинъ.