15 Он кунь кечкен сонъ исе, оларнынъ къыяфети ве вуджутлары падишанынъ ашыны ашагъан огъланлардан дюльбердже ве мазаллыджа эди.
РАББИге, сизинъ Алланъызгъа хызмет этинъиз. О вакъыт О, сизинъ отьмегинъизни ве сувунъызны багъышлап, хасталыкъларны сизден узакълаштырыр.
Иса онъа джевап берип, шойле деди: – Алланынъ Китабында бойле язылгъан: Яшамакъ ичюн адамгъа ялынъыз аш ашамакъ етерли дегиль, онъа Алланынъ агъзындан чыкъкъан эр сёз керек.
РАББИнинъ бахшышлары бай эте, онен берабер О, гъам бермей.
Эгер сиз Мени динълемесенъиз ве Адымны джан-юректен шуретлемесенъиз, – дей Ордуларнынъ РАББИси, – башынъызгъа къаргъыш ягъдыраджагъым, хайыр дуваларынъызны къаргъышларгъа чевиреджегим. Оларны энди къаргъышкъа чевирдим, чюнки джан-юректен Мени шуретлемеге истемейсинъиз.
– Чокъ беклединъиз, амма аз алдынъыз, эвлеринъизге кетиргенинъизни Мен ельге савурдым. Не ичюн? Чюнки Меним Эвим йыкъылып ята, – дей Ордуларнынъ РАББИси. – Сизлер исе эр биринъиз озь эвинъизнен огърашасынъыз.
Сиз чокъ сачтынъыз, амма аз берекет алдынъыз. Ашайсынъыз, амма тоймайсыз. Ичесиз, амма даа ичмеге истейсиз. Кийинесинъиз, амма къызынмайсынъыз. Пара къазанасынъыз, лякин оны тешик кисеге къоясынъыз.
Я РАББИ, умют этем Санъа, я Рабби, Аллам, Сен джевап берерсинъ!
Къаравул оларны динъледи ве он кунь сынады.