21 Бу халкъкъа мысырлыларнынъ козю огюнде мераметлик берерим, ве кеткенинъизде бош къолнен кетмезсинъиз.
РАББИ мысырлыларнынъ козьлеринде халкъкъа мераметлик косьтерди: мысырлылар халкъкъа эр шейни бердилер, ве исраиллилер мысырлыларнынъ барлыгъыны алып кеттилер.
Озь огъулларынен къызларыны ольдюрип, джинлерге къурбан кетирдилер.
РАББИ халкъына мысырлыларнынъ козьлеринде мерамет берди. Мусанынъ озю Мысыр топрагъында фыравуннынъ къуллары ве халкънынъ козю огюнде баягъы буюк адам эди.
Адам туткъан ёлундан РАББИ разы олса, душманларыны биле онен барыштыра.
Амма РАББИ Юсуфнен эди. О, онъа мераметини эйледи, онъа зиндан башлыгъынынъ козьлеринде урьметни багъышлады.
О, Юсуфны бутюн белялардан азат этип, Мысыр падишасы фыравуннынъ козюнде онъа буюк мерамет ве акъыл берди. Фыравун Юсуфны Мысыр ве бутюн сарайы устюнде аким этип къойды.
Я Рабби, Санъа ялварам, къулунънынъ дуваларына къулакъ ас, Сенинъ Адынъдан севинген ве Сенден къоркъкъан къулларынънынъ дуваларыны да эшит. Шимди манъа, къулунъа, къысмет эт. Мен шу адамнынъ козьлеринде мерамет къазанайым!» О вакъыт мен падишанынъ сакиси эдим.
Исраиллилер, Муса айткъаны киби япып, мысырлылардан кумюш шейлерни, алтын шейлерни ве урбаларны сорадылар.
ве Сенинъ халкъынъны оларнынъ Санъа къаршы япкъан гуналары ичюн багъышла, эм де Сенинъ огюнъде япкъан эписи ярамайлыкъларыны багъышла. Оларны эсир тюшюрген адамлар оларны аджысынлар ве оларгъа мераметли олсунлар.
Амма Мен оларны къул эткен миллетни суд этеджегим. Бундан сонъ эвлятларынъ андан буюк мал-мулькнен кетеджеклер.
Халкъкъа айт, эр бир акъай озь къомшусындан, эр бир къадын озь къомшусындан кумюш ве алтын шейлерни сорап алсынлар, – деди.
Оны азат эткенде, бош къолнен йиберме.