25 Алла Исраиль огъулларына бакъты ве оларнынъ гъам-къасеветлерини бильди.
Сонъ халкъ инанды. Олар Исраиль огъулларына РАББИ келип, оларнынъ чеккен зулумларыны корьгенини эшиттилер. Ондан сонъ олар седждеге къапанып ибадет эттилер.
РАББИ инсафлыларнынъ ёлуны биле, ярамайларнынъ ёлу исе гъайып олур.
О: «Буны мен ичюн Рабби япты. Устюмден адамлардан корьген масхаралыгъымны алмагъа истеди», – дей эди.
О вакъыт Мен оларгъа: «Мен сизни бир вакъыт бильмедим. Эй, Къанунны бозгъанлар, Меним янымдан кетинъиз!» – деп джевап береджем.
Бельки РАББИ ашалангъанымны корип, шимди сёгюшлер ашагъаным ичюн манъа мерамет эйлер.
Сонъ адамларнынъ огюнде бойле айтаджакъ: «Гуна къазандым, догъру лаф ерине ялан айттым, амма манъа джеза берильмеди.
– Эй, Ордуларнынъ РАББИси! Эгер къулунънынъ къайгъысыны корьсенъ, мени акълынъда тутып унутмасанъ ве манъа, Сенинъ къулунъа огълан бала берсенъ, мен оны Санъа берерим, омюрбилля башына устра тиймез, – деп, адакъ берди.
Сонъра Мысырда Юсуфны бильмеген янъы падиша тахткъа чыкъты.
Мен Мысырда олгъан халкъымнынъ зулумыны корип, инъильтисини эшиттим ве оларны къуртармакъ ичюн коктен тюштим. Энди бар, Мен сени Мысыргъа ёллайджагъым, – деди.
Иште, Манъа Исраиль огъулларынынъ къыямети келип етти. Мен мысырлылар оларны насыл хорлагъанларыны корьдим.
Муса къайнатасына Исраиль ичюн РАББИ фыравуннен ве эписи мысырлыларнен япкъанларыны икяе этти. Эм ёлда расткельген эписи къыйынлыкълар акъкъында ве РАББИ оларны фыравуннынъ ве мысырлыларнынъ къолларындан насыл къуртаргъаны акъкъында икяе этти.
Биз баба-деделеримизнинъ Алласы олгъан РАББИге къыямет къопардыкъ, РАББИ бизим давушымызны эшитти, беля алымызны, агъыр ишлеримизни ве азапларымызны корьди.
«Мен санъа акъыл огретеджегим, юреджек ёлунъны косьтереджегим. Козюм сенинъ устюнъде олып, Мен санъа ёлбашчылыкъ япаджагъым», – дединъ.