Biblia Todo Logo
Bib sou entènèt

- Piblisite -




Чыкъыш 19:5 - Мукъаддес Китап

5 Эгер сиз Меним айткъанларымны динълесенъиз ве васиетимни кутьсенъиз, эписи халкълардан Меним къысметим олурсынъыз. Бутюн ер – Менимкидир.

Gade chapit la Kopi




Чыкъыш 19:5
54 Referans Kwoze  

Сиз РАББИ-Таалянынъ азиз халкъысынъыз. РАББИ сизни ер юзюндеки эписи халкълардан Озь шахсий халкъы этип сайлагъан.


Сен – Алланъ олгъан РАББИнинъ азиз халкъысынъ. Алланъ олгъан РАББИ сени, Озюнинъ шахсий халкъы япмакъ ичюн, ер юзюндеки бутюн халкълардан сайлап алды.


Санъа айткъаны, сёз бергени киби, РАББИ бугунь, сен Онынъ шахсий халкъы олгъанынъны ве шунынъ ичюн Онынъ эписи эмирлерини тутмагъа борджлу олгъанынъны илян этти.


– Олар Менимки оладжакълар, – дей Ордуларнынъ РАББИси. – О куню Мен оларны Озюмнинъки, Меним барлыгъым деп япаджагъым. Баба озюне хызмет эткен огълуны насыл аджыса, Мен де оларны ойле аджыйджагъым.


– Эгер сизлер РАББИ-Таалянъызнынъ айткъанларыны эшитсенъиз ве Онынъ козю алдында истегенини этсенъиз, эгер эмирлерине къулакъ ассанъыз ве эписи низамнамелерини кутьсенъиз, о заман Мен мысырлыларгъа ёллагъан хасталыкълардан бирини сизге ёлламам. Мен – РАББИм, сенинъ Тедавийлейиджинъим, – деди РАББИ.


О, Озь башына буюк аджайип ишлер япты, – акъикъатен эбедийдир Онынъ севгиси, –


Сизлерни исе РАББИ демир ириткен собадан, Мысырдан алып чыкъты. Бугунь олгъанынъыз киби, сиз Онынъ шахсий халкъы оладжагъынъызны истей эди.


Эгер сиз Онынъ сёзюни динълеп, сизге бутюн айткъанларымны япсанъыз, Мен душманларынъызнынъ душманы олурым, сизге къаршы чыкъкъан адамларгъа къаршы чыкъарым.


Бизни эр бир гунадан къуртармакъ, яхшы ишлерни гъайретнен япкъан темиз сайлангъан халкъны Озюне азырламакъ ичюн, О, Озюни бизим ичюн къурбан кетирди.


Бакъ! Коклер ве коклернинъ коклери, ер юзю ве ер юзюнде олгъан эписи шейлер – Алланъ олгъан РАББИнинъдир.


– Мен шеэрден чыкъып, къолларымны котерип, РАББИге дува этеджегим, – деп джевапланды Муса. – Ер юзю – РАББИнинъ мулькю олгъаныны биль деп, кок гурюльтилери токътар ве бурчакъ башкъа олмаз.


Я РАББИ, джаным Сени чагъыра!


Ер юзю ве онда яшагъанларнынъ эписи – РАББИнинъдир!


Агъзындан алевлер фышкъырыр, атеш къыгъылчымлары сачылыр.


– РАББИ-Таалямыз Хорев еринде бизлерге васиет берди.


Ибраим Алланы иман ярдымынен динъледи. Алла оны чагъыргъанда, Ибраим къайда бараджагъыны бильмейип, онъа бериледжек мемлекетке ёлгъа чыкъты.


Эй, Якъуп! Эй, Исраиль! Сени яраткъан, дюньягъа кетирген РАББИ шимди бойле дей: – Къоркъма! Мен сени сатын алдым, сени адынънен чагъырдым; сен Менимсинъ!


– Сен исе, Исраиль – Меним къулум, Мен сайлагъан Якъуп, севимли достум Ибраимнинъ эвлятлары!


Оларнынъ къоллары яманлыкъ япмагъа азырлар, онъ къоллары къапарларгъа толып-таша.


Смаил Шаулгъа: – РАББИ ичюн, бутюнлей якъылгъан айванлар ве бахшышлар Оны динълемектен хайырлымы? Динълемек – къурбандан яхшы, эмирге бойсунмакъ – къочкъарнынъ ягъындан яхшыдыр, – деди.


Халкъ Ехошуагъа: – Алламыз РАББИге хызмет этеджекмиз, Онынъ сёзюни динълейджекмиз, – дедилер.


Эгер Мени динълемеге истесенъиз, топракънынъ энъ яхшы берекетлери сизинъ оладжакъ.


Къулунъ Мусанен айтып бергенинъ киби, баба-деделеримизни Мысырдан алып чыкъкъан вакъытта Сен оларны Озюнъе башкъа халкъларнынъ арасындан айырып къысмет киби алдынъ, РАББИ-ТААЛЯ!


Эгер сен керчектен де Алланъ олгъан РАББИни динълесенъ ве бугунь мен санъа буюргъан эписи эмирлерини беджерсенъ, Алланъ олгъан РАББИ сени эписи ер юзюндеки миллетлерден устюн къояджакъ.


РАББИ дей: – Эгер пичильген эр ким раатлыкъ куньлерини тутса, Мен бегенген шейлерни сайласа, васиетимни яхшы тутса,


Сонъ Васиет Китабыны алды ве эшиттирип халкъкъа окъуды. Халкъ: – РАББИнинъ сёзюни тутып, Онынъ бутюн айткъанларыны япармыз, – дедилер.


О заман исе оларгъа буны буюрдым: «Сесимни динъленъиз, ве Мен сизинъ Алланъыз олурым, сиз де Меним халкъым олурсынъыз. Сизде яхшылыкъ олсун деп, эр буюргъан ёлумдан юрюнъиз».


Эгер мен бугунь буюргъан Алланъыз олгъан РАББИнинъ эмирлерини динълесенъиз, сизге бахыт олур.


Амма насылдыр бир адам сизлерге: «Бу аш къурбан я да бахшыш оларакъ бир путкъа багъышлангъандыр», – десе, шуны бильдирген адамны ёлдан урмасын деп ве видждан раат олсун деп, буны ашаманъыз.


Ич бир тюрлю ольген шейни ашаманъыз. Оны сизинъ шеэрлеринъизде ят халкълардан олгъанларгъа беринъиз, олар ашасынлар. Я да ольген шейни оларгъа сатынъыз. Сиз исе – Алланъыз олгъан РАББИнинъ азиз халкъысынъыз. Улакъны анасынынъ сютюнде пиширменъиз.


Якъупнынъ пайы исе оларгъа ошамаз; Алла эр шейни яратты, ве Исраиль – Онынъ шахсий халкъы. Алланынъ Ады – Ордуларнынъ РАББИсидир.


Меним юзюмлигим тек меним малымдыр. Бинъ кумюш сенинъ олсун, эй, Сулейман, эки юз кумюш исе – мейваларыны къаравуллагъанларгъа.


О, эски васиетке ошамайджакъ. Деделеринъизни къолларындан тутып, Мысыр топрагъындан чыкъаргъанда, оларгъа бир васиет бердим. Лякин олар васиетиме садыкъ къалмадылар, ве Мен олардан юзь чевирдим, – дей Рабби.


Амма сизлер – сайлангъан бир сой, падишалыкъ япкъан руханийлер, азиз миллет, Алла Озюнинъ халкъысынъыз. Сизлер Онынъ энъ гузель чизгилерини бильдиринъиз деп, Алла сизлерни къаранлыкътан Озюнинъ аджайип ярыгъына чагъырды.


Алла Ибраимге: – Эм сен, эм сенден сонъ несильден несильге олгъан эвлятларынъ Меним васиетимни тутунъыз, – деди.


Сизни Озюм халкъым этип, къабул этерим ве сизге Алла олурым. Сонъ сиз билирсинъиз ки, Мен – РАББИм, сизни Мысыр топрагъындан, Мысыр зулумындан алып чыкъкъан сизинъ Алланъызым.


О куню халкъым яшагъан Гошен топрагъыны айырырым, ве анда чибинлер олмаз. О заман, Мен – РАББИ, бу топракъта олгъанымны билирсинъ.


Эгер сен Алланъ олгъан РАББИнинъ эмирини тутып, ёлларындан юрсенъ, РАББИ ант эткени киби, сени Озь азиз халкъы деп къояджакъ.


Сен Озюнъ Исраильни эбедиен Сенинъ халкъынъ олмагъа сайладынъ, ве Сен, РАББИ, онынъ Алласы олдынъ.


Мен янынъдан кечеяткъанда, сени корьдим. Севги чагъынъ кельген эди. Урбамнынъ этегини устюнъден кердим, ве чыплакъ беденинъни къапаттым. Санъа ант эттим ве санъа васиет бердим. – Бу – РАББИ-ТААЛЯнынъ сёзлери. – Бойлеликнен, сен Менимки олдынъ.


– Ер юзюндеки эписи халкълардан Мен тек сизни сайладым. Шунынъ ичюн къабаатларынъыз ичюн сизни джезалайджагъым.


Сионда гъамсыз яшагъанларгъа беля! Самарие дагъында къоркъусыз отургъанларгъа беля! Сиз – миллетнинъ энъ намлы адамларысыз, Исраиль эви сизге ишанып келе.


– Эфендим, эгер менден мемнюн олсанъ, ялварам, Эфендим, бизнен бар. Бу халкъ инат олса да, бизим джинаетлеримизнен гуналарымызны багъышла, ве биз Сенинъ мулькюнъ олайыкъ, – деди.


ве шуны айттым: «Оларнынъ топрагъыны озюнъизге алынъыз. Бал ве сют акъкъан бу мемлекетни Мен сизге берем». Мен – РАББИм, сизинъ Алланъыз. Мен сизни башкъа халкълардан айырдым.


Олар исе – Сенинъ халкъынъ, сенинъ къыйметли мулькюнъ. Сен оларны буюк къудретинънен ве кучюнънен алып чыкъкъансынъ».


Сонъ О, сени эписи яраткъан миллетлерден устюн къояджакъ, ве сен макътав, нам ве улу шанлыкъ аладжакъсынъ. О, айткъаны киби, сен Алланъ олгъан РАББИнинъ азиз халкъы оладжакъсынъ.


Манъа къаршы озь талапларынен ким чыкъып олур? Кимге Мен борджлу экеним? Коклернинъ тюбюнде олгъан эр шей Менимки.


Къушакъ адамнынъ белине насыл якъын олса, бутюн Исраиль халкъыны ве бутюн Ехуда халкъыны Озюме якъынлаштырдым, – дей РАББИ. – Олар Меним халкъым, намым, макътав йырым ве дюльбер шуретим оладжагъыны истедим, амма олар Мени динълемедилер.


Swiv nou:

Piblisite


Piblisite