4 Муса, ярдым сорап, РАББИге ялварды: – Бу халкънен мен не япайым? Даа бираз вакъыт кечсе, олар мени ташнен урарлар.
Давут буюк бир хавф алтына тюшти, чюнки халкъ оны ташларнен ольдюреджек олды. Эр бир киши огъуллары ве къызлары ичюн джандан къасеветленди.
– Оларны ташнен урып ольдюринъиз! – деди бутюн джемаат. Лякин РАББИнинъ Шурети Корюшюв Чадырында Исраиль огъулларынынъ эписине корюнди,
Сонъ Антиохия ве Иконий шеэрлеринден кельген еудийлер халкъны озь тарафына тартып, Павелни ташларнен урдылар. Оны ольген, деп сайып, шеэрден тышарыгъа чыкъарып ташладылар.
О вакъыт еудийлернинъ башлыкълары Исаны ташларнен ольдюрмек ичюн, кене таш алып башладылар. Иса:
О вакъыт олар, Исагъа атмакъ ичюн къолларына таш алдылар. Лякин Иса гизленип, Сарайдан чыкъты.
Буларнынъ эписини яраткъан Меним къолум дегильми?
Къорах бутюн джемаатыны Мусагъа ве Харунгъа къаршы Корюшюв Чадырынынъ кириши огюнде топлады. О вакъыт бутюн джемааткъа РАББИнинъ Шурети корюнди.
Муса РАББИге: – Не ичюн Сен къулунъны къыйнайсынъ? Не ичюн мен Сенинъ козюнъде мерамет тапамадым да, Сен манъа бутюн халкънынъ агъырлыгъыны юклединъ?
Муса, ярдым сорап, РАББИге ялварды. РАББИ исе онъа бир терек косьтерди. Муса терекнинъ парчасыны сувгъа ташлады, ве сув татлы олды. Анда РАББИ халкъкъа низамнаме ве къанунны берди, анда да халкъны сынады.
РАББИ Мусагъа: – Ярдым сорап, не ичюн Манъа ялварасынъ? Исраиллилерге айт, ёлуны девам этсинлер, – деди.