Biblia Todo Logo
Bib sou entènèt

- Piblisite -




Чыкъыш 16:3 - Мукъаддес Китап

3 Исраиллилер оларгъа: – Ах, эгер биз къазан-къазан этлер янында отургъанымызда, тойгъандже отьмек ашагъанымызда, Мысыр топрагъында РАББИнинъ къолундан ольген олсакъ! Сиз бизлерни, бутюн бу джемаатны бу сахрагъа ачлыкътан ольдюрмек ичюн, кетирдинъиз, – дедилер.

Gade chapit la Kopi




Чыкъыш 16:3
32 Referans Kwoze  

Анда халкъ сувсай эди ве Мусагъа къаршы шикяетленип: – Бизни Мысырдан неге алып чыкътынъ? Бизни, балаларымызны ве сюрюлеримизни сувсузлыкътан ольдюрмек ичюн алып чыкътынъмы? – дей эди.


Къылычнен ольдюрильгенлер ачлыкътан ольгенлерден бахтлыдыр; тарла берекети олмагъанындан чекишип, ирип кетелер.


Саба: «Ах, тездже акъшам кельгейди!» – дейджексинъ, акъшам: «Ах, тездже саба ачылгъайды!» – дейджексинъ, чюнки козьлеринъ къоркъунчлы шейлер кореджеклер ве юрегинъни къоркъу къаплап аладжакъ.


Олар: «Мысыр топрагъындан бизни чыкъаргъан, сахрада, къуру ве сувсуз чёльде алып юрген, олюм къаранлыгъы олгъан топракъта, бош, адам бармагъан, ич кимсе яшамагъан топракъта бизни алып кеткен РАББИ не ерде?» – деп сорамадылар.


Исраиль огъулларынынъ эписи Мусагъа ве Харунгъа къаршы шикяетлендилер, бутюн джемаат оларгъа: – Ах, биз Мысыр топрагъында я да бу сахрада ольгейдик! – дедилер.


Сизлер энди токъ олдынъыз, энди зенгинлештинъиз, бизсиз падишалыкъ япа башладынъыз! Керчектен де, сиз падиша олгъайдынъыз, сизлернен берабер биз де падишалыкъ япар эдик!


– Ах, РАББИ-ТААЛЯ! – деди Ехошуа. – Бу халкъны Иорданнынъ бу тарафына неге кечирдинъ? Аморлыларнынъ къолуна берип, гъайып этмек ичюнми? Ах, эгер биз Иорданнынъ башкъа тарафында къалып яшагъан олсакъ!


Умют этем ки, сиз бир къач акъылсыз сёзлериме сабыр этерсиз! Бираз сабыр этинъиз.


– Къыскъамы, узунмы, тек озюнъ дегиль, бугунь мени динълегенлернинъ эписи де мен киби, амма зынджырсыз, олмакъ ичюн, Аллагъа дува окъуйым! – деди Павел.


Хорлангъанларнынъ, ичлери къасеветлерге толу адамларнынъ омюри неден девам этер?


Ойле олгъайды, чюнки шу гедже анамнынъ къарыныны къапатмады, чюнки о, манъа чокъ беля ве кедер кетирди.


Ондан сонъ Эюп агъзыны ачты ве догъгъан кунюни къаргъады.


Падиша буны эшиткенде, юрегини къан басты. Араба къапунынъ устюндеки одагъа кирип агълады. Анда кеткенде: – Огълум Авишалом! Огълум, огълум Авишалом! Сенинъ еринъе мен ольгейдим! Авишалом огълум, ах, огълум! – деди.


РАББИ сизни юваш юрекли этти, ачлыкънен къыйнады ве не сиз, не деделеринъиз бильген маннагъа тойдурды. О, сизге косьтермеге истеди ки, яшамакъ ичюн адамгъа ялынъыз аш ашамакъ етерли дегиль, онъа РАББИнинъ агъзындан чыкъкъан эр сёз керек.


Эртеси куню Исраиль огъулларынынъ бутюн джемааты Мусагъа ве Харунгъа къаршы шикяет эттилер: – Сиз РАББИнинъ халкъыны ольдюрдинъиз, – дедилер.


– Сен бизни сютнен бал акъкъан топракътан чыкъардынъ, бу сахрада бизни ольдюрмеге истединъ. Бу етерли дегильми, аджеба? Даа бизге башлыкъ этмеге истейсинъми?


Манъа буны япмагъа истесенъ, – эгер козюнъде мерамет къазангъан олсам, – мени ольдюр, башыма тюшкен беляларны корьмейим, – деди.


Оларгъа: – Фыравун ве онынъ къулларынынъ огюнде бизим яхшы адымызны аякъ асты эттинъиз. Бизни ольдюрсинлер деп, сиз оларнынъ къолларына къылыч бердинъиз. РАББИ буны корьсюн ве сизге бунынъ ичюн джеза берсин, – дедилер.


Чокъ вакъыт кечти. Бу вакъыт ичинде Мысыр падишасы ольди. Исраиль огъуллары иштен инъильдей ве ярдым сорап, Аллагъа ялвара эдилер, ве агъыр ишлерден къыйналгъанлары ичюн ялварувлары Аллагъа котерильди.


– Не ичюн РАББИ бизни бу топракъкъа алып кете? Бизге къылычтан ольмек ичюнми? Апайларымыз ве балаларымыз гъанимет оларакъ душман къолуна тюшеджеклер! Мысыргъа къайтмагъа бизлер ичюн яхшы дегильми?


«Ёкъ, биз Мысыр топрагъына бараджакъмыз. Анда не дженк кореджекмиз, не де боразан сесини эшитеджекмиз. Ачлыкъ корьмейип, анда яшайджакъмыз», – айтсанъыз,


Амма сёз берген бутюн шейлеримизни япа береджекмиз. Ехуда шеэрлеринде ве Ерусалимнинъ сокъакъларында бизлер, баба-деделеримиз, падишаларымыз, башлыкъларымыз эткенлери дайын, Коклернинъ Къыраличесине къокъулы отларны якъаджакъмыз, ичимлик бахшышларыны кетиреджекмиз. О заман биз токъ ве частлы олып, беля не олгъаныны бильмедик.


Олар Мусагъа: – Мысырда къабир олмагъаны ичюн, сен бизни сахрагъа ольмеге алып кельдинъми? Бизни Мысырдан алып чыкъып бизнен япкъанынъ недир?


бир ай боюнджа, о, бурнунъыздан чыкъып козюнъиз корип оламагъандже ашайджакъсынъыз. Чюнки аранъызда олгъан РАББИден вазгечтинъиз ве Онынъ огюнде: “Неге керек эди бизге Мысырдан чыкъып кетмеге?” – деп агъладынъыз».


Халкъ Аллагъа ве Мусагъа къаршы айтып башладылар: – Бизни Мысырдан не ичюн чыкъардынъыз? Бизге сахрада ольмек ичюнми? Мында не отьмек бар, не сув. Бу бир шейге кечмеген аштан да джанымыз безди.


Сенинъ севгинъ коклерден де юксек, акъикъатынъ да булутларгъа узанып етер.


Swiv nou:

Piblisite


Piblisite