2 Сахрада исраиллилернинъ бутюн джемааты Муса ве Харунгъа къаршы шикяетленди.
Шикяет этменъиз. Олардан базылары шикяет эттилер, ве ёкъ этиджи оларны ольдюрди.
Халкъ Мусагъа шикяет иле: – Бизлер не ичеджекмиз? – дедилер.
О, эмир этти ве кучьлю боран кетирди, денъиз далгъаларыны юкъарыгъа котерди.
О, оларны догъру ёлгъа чыкъарды, олар ерлешеджек ерге алып кетирди.
Беляда РАББИни чагъырдылар, ве О, оларны азапларындан къуртарды.
Олар Мусагъа: – Мысырда къабир олмагъаны ичюн, сен бизни сахрагъа ольмеге алып кельдинъми? Бизни Мысырдан алып чыкъып бизнен япкъанынъ недир?
Олар ятмаздан эвель, шеэр акъайлары, Содом акъайлары – яшы-къарты, эписи четлерден кельген бутюн халкъ – эвнинъ этрафларыны сарып алдылар.
Оларгъа: – Фыравун ве онынъ къулларынынъ огюнде бизим яхшы адымызны аякъ асты эттинъиз. Бизни ольдюрсинлер деп, сиз оларнынъ къолларына къылыч бердинъиз. РАББИ буны корьсюн ве сизге бунынъ ичюн джеза берсин, – дедилер.
Анда халкъ сувсай эди ве Мусагъа къаршы шикяетленип: – Бизни Мысырдан неге алып чыкътынъ? Бизни, балаларымызны ве сюрюлеримизни сувсузлыкътан ольдюрмек ичюн алып чыкътынъмы? – дей эди.
Лякин Меним шуретимни, Мысырда ве сахрада косьтерген аджайип ишлеримни корьген ве он кере Мени сынагъан, Сесимни динълемеген бу адамларнынъ ич бири