3 РАББИ – аскердир! Онынъ Ады – РАББИ!
РАББИ хайырлы ве догърудыр, О, гунакярларгъа ёл косьтере.
Сизинъ еринъизге РАББИ дженк этеджек, сиз исе тынч олунъыз, – деди.
Мен – РАББИм; Адым будыр. Ич кимсеге шуретимни, путларгъа шанымны бермейджегим.
Шунынъ ичюн ер юзю тепренсе биле, дагълар денъизлернинъ багърына барып тюшсе де, биз къоркъмамыз.
Алла Мусагъа даа бойле деди: – Исраиль огъулларына айт: Мени сизге РАББИ, бабаларынъызнынъ Алласы, Ибраимнинъ Алласы, Исхакънынъ Алласы ве Якъупнынъ Алласы ёллады. Бу – эбедиен Меним Адым. Мени несильден несильге бойле деп акъылларында тутарлар, – айт.
Муса Аллагъа: – Мына мен Исраиль огъулларына келип: «Сизге мени бабаларынъызнынъ Алласы ёллады», – деп айтарым. Олар исе менден: «Онынъ Ады недир?» – деп сорасалар, мен оларгъа не айтайым? – деди.
Батыр киби, РАББИ чыкъаджакъ, дженкчи киби, ачувгъа толаджакъ. Гудюрди киби, гъазап толу олып, къычыраджакъ, душманларыны енъеджек.
– Ер юзюни яраткъан РАББИ, оны ерлештирип къавийлештирген, Ады РАББИ олгъан, бойле дей:
– Мен – бу Мендирим, – деди Алла Мусагъа. – Исраиль огъулларына бойле деп айт: «Мени сизге “Мен Барым” деп адландырылгъан ёллады».
Оларнынъ арабаларындан копчеклерни алды да, арабалары зорнен кете башладылар. Мысырлылар: – Исраиллилерден къачайыкъ. Оларнынъ ерине бизге къаршы РАББИ дженк эте, – дедилер.
