2 РАББИ – меним къудретим, меним макътав тюркюмдир, О, манъа къуртулыш берди. О, меним Аллам, Оны макътарым! О, бабамнынъ Алласы, Онынъ Адыны юксельтирим.
Мени Алла къуртара! Онъа ишанып, къоркъмайджагъым! РАББИ-Тааля – кучюм, Онъа йырларым! О мени къуртарды!
Сенинъ шаатлыкъларынъ акъкъында буюк байлыкъ акъкъында киби къуванам.
Я РАББИ! Сен Меним Алламсынъ, Сени юксельтип, Адынъны макътарым. Сен аджайип ишни яптынъ, эвель-эзельден ниет эткенинъни толусынен беджердинъ.
Санки ерде ачылгъан тюпсюз аралыкъкъа кемиклеримиз олюлер дюньясы агъзына тёкюлелер.
Олар Алланынъ къулу Мусанынъ йырыны ве Къозунынъ йырыны айтып, бойле дей эдилер: – Рабби-Тааля, Къудретли Алла! Сенинъ ишлеринъ буюк ве аджайиптир. Халкъларнынъ Падишасы! Сенинъ япкъанларынъ догъру ве акътыр.
ве эр бир тиль: Иса Месих – Раббидир, деп танысын ве бойле этип, Алла Бабаны шуретлесин.
Джаным кедерден иримекте, Сёзюнънен мени къуветлендир!
РАББИ хайырлыдыр! Онынъ мерамети эбедийдир! Несильден несильге О, ишанчлы!
Къылычынъны ве балтанъны чыкъарып, мени къувалагъанларгъа къаршы чыкъ! Джаныма айт: «Мен сени къуртарырым!».
Оны макъта! О – сенинъ Алланъ. Сен козьлеринънен корьген эписи къудретли ве къоркъунчлы ишлерни япкъан – Алладыр!
– О даа деди ки: – Мен бабанънынъ Алласы, Ибраимнинъ Алласы, Исхакънынъ Алласы ве Якъупнынъ Алласы олам. Муса, Аллагъа бакъмагъа къоркъкъаны ичюн, бетини къапатты.
Эбет, адамларнынъ гуналарыны эсапкъа алмайып, Алла дюньяны Озюнен Месихнинъ ярдымынен барыштырды ве бизге барышыкъ хаберини даркъатмагъа буюрды.
Башкъа ич кимседе къуртарув ёкъ. Кок тюбюнде адамларгъа берильген адларнынъ арасында тек Онынъ Адынен къуртулмакъ мумкюнмиз, – деди.
Эльхамдюлилля! Эй, джаным, РАББИни макъта!
РАББИ яшай! Онъа, меним къаяма, шукюрлер олсун! Меним Алламны, Къуртарыджымны, къаямны шуретленъиз!
Амма Муса халкъкъа: – Къоркъманъыз. Къатты турунъыз. РАББИ бугунь сизни къуртаргъаныны корерсинъиз. Бугунь корьген мысырлыларны бир даа омюрбилля корьмезсинъиз.
Фыравунгъа РАББИнинъ бойле сёзлерини айт: «Исраиль – Меним биринджи догъгъан огълумдыр. Мен санъа бойле айтам: Огълумны, Манъа ибадет этсин деп, йибер. Эгер йибермесенъ, Мен сенинъ огълунъны, биринджи догъгъан огълунъны ольдюририм», – деди.
сиз озьлеринъиз Онда Рух ярдымынен Алланынъ Эви олып, бу бинанынъ къысмы олмакътасынъыз.
– Сен – Меним къулумсынъ, Якъупнынъ къабилелерини гъайрыдан тиклейджексинъ, Исраильнинъ къалгъанларыны къайтараджакъсынъ. Бундан гъайры, миллетлер ичюн бир ярыкъ оладжакъсынъ, сенинъ ярдымынънен дюньянынъ кенарларында яшагъанларны къуртараджагъым.
РАББИ меним Раббиме айтты: «Душманларынъны аякъларынъ ичюн курсю япмагъанымдже, Меним онъ тарафымда отур!»
Я РАББИ, Сени чагъырам! Меним Къаям! Мени джевапсыз къалдырма! Ёкъса, Сен манъа джевап бермесенъ, мен мезаргъа тюшкенге ошайджагъым.
Сонъ Корюшюв Чадырынынъ устюни булут сарды, ве Мескеннинъ ичини РАББИнинъ Шурети толдурды.
Ондан сонъ кокте буюк бир къалабалыкъкъа ошагъан кучьлю сеслерни эшиттим: – Эльхамдюлилля! Алла – Къуртарыджымыздыр! О, шуретли ве къудретлидир!
Манъа кучь берген Иса Месихнинъ ярдымынен эр шейни япып олам.
Шунынъ ичюн, адамларнынъ эписи Бабаны урьмет эткени киби, Огълуны да урьмет этсинлер. Огълуны урьмет этмеген адам исе Оны ёллагъан Бабаны да урьмет этмей.
– Сиз неге табынгъанынъызны бильмейсиз, биз исе неге табынгъанымызны билемиз. Къуртулыш еудийлернинъ ярдымынен келир де.
Козьлерим эписи халкълар огюнде азырландырылгъан къуртарувынъны корьди.
ве Онынъ халкъына къуртулыш гуналарнынъ багъышланувына багълы олгъаны акъкъында хабер даркъатаджакъсынъ.
Къалгъан учьте бир пайыны атешке алып кетиреджегим, оларны, кумюш киби, иритип темизлейджегим, алтын киби, сынайджагъым. Олар Мени Адымнен чагъыраджакъ, ве Мен оларгъа джевап береджегим. Мен: «Олар – Меним халкъым», – дейджегим. Олар да: «РАББИ – Алламыз», – дейджеклер.
Олар Меним халкъым олурлар, Мен де оларнынъ Алласы оладжагъым.
– Лякин о куньлерден сонъ Исраиль халкъына башкъа васиетни береджегим, – дей РАББИ. – Къанунымны ичлерине ерлештиреджегим, юреклерине язаджагъым. Мен оларнынъ Алласы оладжагъым, олар да меним халкъым оладжакълар.
Керчектен де, байырлардан ве чокътан-чокъ дагълардан тек алдав келе, Керчектен де, РАББИ, бизим Алламыз, – Исраильнинъ Къуртарыджысыдыр!
РАББИ бойле дей: – Коклер – тахтым, ер юзю – аякъларыма таяма. Меним ичюн эвни къайда къураджакъсынъыз? Раатланмагъа ерим не ерде оладжакъ?
РАББИ Исраильни исе къуртараджакъ, Исраиль эбедиен къуртулгъан оладжакъ. Сизлер эбедиен не масхара оладжакъсынъыз, не де утанаджакъсынъыз.
Озюнь билесинъ, башыма не къадар акъарет тюшти, не къадар утандым, масхара олдым. Душманларымнынъ эписи Сенинъ огюнъде.
Баш чалгъыджы ичюн. Давутнынъ зебуры.
РАББИнинъ сеси сахраны титрете, РАББИ Къадеш сахрасыны титрете.
О, джаныма тазелик бере, Озь Ады ичюн мени адалет ёлунен юрсете.
Амма керчектен де, Алла ерде яшармы? Мына, коклер ве коклернинъ коклери биле Сени сыгъдырамаз! Я мен къургъан Сарай Сени сыгъдырырмы?
Санъа мында даима булунмакъ ичюн, мен Санъа гузельден-гузель Сарай къурдым, – деди.
Сен Озь падишанъны къуртарасынъ, Озь Месихинъе Давуткъа ве эвлятларына эбедиен севгинъни косьтересинъ!
– Бар да, къулум Давуткъа шуны айт: «РАББИ бойле дей: Мен булунаджакъ Сарайны сенми къураджакъсынъ?
Санъа ве эвлятларынъа берген васиетимни эбедиен сакълайджагъым. Эбедий васиетим будыр: «Мен сенинъ Алланъ ве эвлятларынънынъ Алласы оладжагъым.
Амма Алланынъ бутюн толулыгъы Месихте, Онынъ беденинде джанлана.
РАББИм, Сенинъ къуртарувынъа умют этем!
Кишон дерьясы оларны сюрип атты, къадимий дерья Кишон буны япты. Меним джаным, илери юр! Къуветли ол!
Оларнынъ бу ёлу – акъылсызлыкътыр, амма оларнынъ артларындан кеткенлер оларнынъ айткъанларыны къабул этер. Сэла
Сен халкъынъны къуртармакъ ичюн чыкътынъ, сайлагъан падишанъны къорчаламакъ ичюн кеттинъ. Яман эвнинъ башлыгъыны ёкъ эттинъ, темелине къадар кестинъ, масхаралыгъыны ачтынъ. Сэла
Сизни Озюм халкъым этип, къабул этерим ве сизге Алла олурым. Сонъ сиз билирсинъиз ки, Мен – РАББИм, сизни Мысыр топрагъындан, Мысыр зулумындан алып чыкъкъан сизинъ Алланъызым.
Сен Озюнъ Исраильни эбедиен Сенинъ халкъынъ олмагъа сечтинъ, ве Сен, РАББИ, онынъ Алласы олдынъ.
Аллам – меним къаям, меним къорунгъан еримдир. О – меним къалкъаным, къуртулышымнынъ къувети, юксек енъильмез керменим, сакълангъан еримдир, меним Къуртарыджымдыр. Сен мени зорбалыкълардан къорчалайсынъ!
О – Алламыз олгъан РАББИдир, бутюн ер юзюнде Онынъ падишалыгъы кече.
Кибирли адамларны юзьлединъ, эмирлеринъден четлешкенлерге лянет.