22 Ханааннынъ бабасы олгъан Хам бабасынынъ чыплакълыгъыны корьди ве чыкъып эки агъа-къардашларына икяе этти.
Бабасыны мыскъыллагъан ве анасынынъ сёзюни динълемеген адамнынъ козюни вадийдеки къаргъалар чокъуп чыкъараджакъ, о, къартал балаларына аш олур.
Агъа-къардашлар, эгер бир адамнынъ гуна япкъаны белли олса, сизлер, рухий олып, оны йымшакълыкънен тюзетинъиз ве, ёлдан урулмамакъ ичюн, озюнъизге сакът олунъыз.
Севги акъсызлыкъкъа севинмез, аксине, акъикъаткъа севинир.
Эгер сенинъ дин къардашынъ санъа къаршы гуна япса, онынъ алдына барып, тек юзь-юзьге лаф этип, къабаатыны онъа косьтер. О сени динълесе, сен агъанъны озюнъе къайтардынъ.
Сен мен ичюн сакълангъан къая ол, эр вакъыт къачып, сакълангъан ерим олсун! Сен мени къуртармагъа буюрдынъ; къаям ве къалем Сенсинъ!
Хамнынъ огъуллары: Хуш, Мицраим, Пут ве Ханаан.
Башкъа адамнен даванъны юзьме-юзь чез ве башкъасынынъ сырларыны ачма.
бойле деди: – Ханаан лянет олсун! Озь агъаларында о, къулларнынъ къулу олсун.
Шем ве Яфет урба алып ве омузларына къойып, арт-артына кеттилер ве бабаларынынъ чыплакълыгъыны къапаттылар. Башкъа тарафкъа бакъып, олар бабаларынынъ чыплакълыгъыны корьмедилер.
Сен якъынынъа шарап бересинъ, озь ачувынъа къошасынъ, аврет ерлерини корьмек ичюн, оны сархош япасынъ! Сенинъ алынъ фена!